Maszerowali tak pięknie, że przed nimi salutowały nawet drzewa. Ruszyli w bój o wolność moją i twoją, o nasze miejsce, o nasz kraj.
11 listopada 1918 roku Polska odzyskała niepodległość. Pomimo wielu niepowodzeń, chwil ciężkich, niemal nie do zniesienia, Polacy nigdy nie utracili nadziei i woli walki. Cztery pokolenia czekały na ten jeden, szczególny moment, wzniesienie w górę biało-czerwonych flag, w końcu wolnych, w końcu niepodległych.
Uczniom Zespołu Szkół nr2 w Lubartowie nieobce są patriotyczne wzory i ideały. Od żołnierzy Legionów, tych którzy na stos rzucili los swojego życia, nauczyliśmy się, że chcieć to móc i udowodniliśmy to 10 listopada, dnia, w którym wyczuwa się tę przyjemną i podniosłą atmosferę, wspomina powrót Józefa Piłsudskiego do Polski. „Chopin” tego dnia stał się biało-czerwony. Wszyscy z dumą nosiliśmy ręcznie wykonanie kotyliony. Z uśmiechem nuciliśmy piosenki o ułanach, którzy przybyli pod okienko, by napoić konie. Mury ZS2 całkowicie wypełnił dźwięk piosenek żołnierskich. Śpiewaliśmy wspólnie i wspólnie też przypomnieliśmy sobie historię tego święta. Szczególne podziękowania należą się paniom Małgorzacie Sabat i Annie Lipka za opracowanie scenariusza szkolnych obchodów Święta Niepodległości i czuwanie nad jego realizacją.
Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani? Za tobą poszło tak wielu, tak wielu przez ciebie poległo. Na ich grobach wyrosły białe róże, wyjątkowy symbol cnoty, odwagi i zwycięstwa.
Również na lubartowskim cmentarzu, wraz z przedstawicielami samorządów i innych szkół, uczciliśmy pamięć żołnierzy, walczących o wolność Ojczyzny. W towarzystwie przedstawicieli Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych oraz Lubartowskiego Towarzystwa Regionalnego na nowo odkryliśmy, jak ważne jest, by w życiu być niepokonanym i wiernym ideałom. Niech w naszych sercach pozostanie to jedno, proste hasło Cześć i chwała Bohaterom!
                            
|