HISTORIA I TRADYCJE ZESPOŁU SZKÓŁ NR 2 IM. KSIĘCIA PAWŁA KAROLA SANGUSZKI W LUBARTOWIE

Okres wojny i okupacji zakończył się dla mieszkańców Lubartowa 21 lipca 1944r., w momencie wyzwolenia miasta przez żołnierzy 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej. Rozpoczęto wówczas działania zmierzające do przywrócenia polskiego szkolnictwa, nie tylko w mieście, ale na całym terenie tzw. Polski Lubelskiej. Poczynania te musiały jednak uwzględniać ówczesną rzeczywistość, kształtowaną przez wypadki wojenne i proces przejmowania władzy przez siły komunistyczne. Z tych oczywistych względów zasady funkcjonowania i organizacji szkolnictwa opierały się na programowym dokumencie nowych władz, jakim był Manifest Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Zapowiadał on wszechstronną odbudowę szkolnictwa na terenach wyzwolonych i zapewniał bezpłatne nauczanie na wszystkich szczeblach.

Początki szkolnictwa średniego na terenie wyzwolonego Lubartowa związane były z reaktywowaniem szkoły stopnia gimnazjalnego. W pierwszych dniach po wyzwoleniu dążono do jak najszybszego uruchomienia placówek oświatowych. Było to zjawisko charakterystyczne nie tylko dla naszego miasta. Zarówno nauczyciele, którzy po okresie tajnego nauczania mogli przystąpić do jawnej pracy, jak również młodzież i rodzice byli bardzo zaangażowani w organizację szkół. Ten zapał pozwolił na przezwyciężenie olbrzymich trudności w pierwszym okresie funkcjonowania szkoły, związanych z brakiem bazy lokalowej, wyposażeniem dydaktycznym i materialnym.W tej atmosferze oczekiwań, nadziei, ale również obaw Powiatowa Rada Narodowa w Lubartowie podjęła uchwałę w sprawie utworzenia średniej szkoły ogólnokształcącej. 18 sierpnia 1944r. Kurator Okręgu Szkolnego Lubelskiego, Franciszek Krzemień-Ojak, w porozumieniu z Wydziałem Oświaty Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie, udzielił zezwolenia na jej otwarcie. Jednocześnie stanowisko dyrektora szkoły powierzył Mikołajowi Jędryszce. Dwa dni później, tj. 20 sierpnia 1944r., w sali kina Lewart odbyło się spotkanie burmistrza miasta Lubartowa oraz dyrektora szkoły z rodzicami młodzieży i dzieci, zainteresowanych rozpoczęciem i kontynuacją nauki. W trakcie zebrania jego organizatorzy zwrócili się z prośbą do rodziców o wszechstronną pomoc w uruchomieniu placówki W odpowiedzi na apel udało się zgromadzić znaczną, jak na tamte czasy, ilość gotówki oraz materiały potrzebne do przeprowadzenia remontu i wykonania niezbędnego sprzętu szkolnego, m.in. ławek, stołów i szaf. Zajęli się tym miejscowi stolarze, którzy zadeklarowali bezpłatną pracę.

Po 10 dniach przygotowań, dzięki zaangażowaniu społeczeństwa i sprawności organizacyjnej wiceburmistrza Wacława Mitruta, szkoła ruszyła. Jej siedzibą stał się budynek przy ulicy Legionów 7, odstąpiony przez Spółdzielnię Rolniczo-Hodowlaną. W utworzonej szkole brakowało jednak wszystkiego, poczynając od ławek, krzeseł, tablic, na podręcznikach, zeszytach i innych przyborach szkolnych kończąc. Powstała szkoła w pierwszym roku swojej działalności posiadała status placówki prywatnej, a miesięczne czesne wynosiło 150 złotych. Nie pokrywało ono jednak kosztów związanych z jej utrzymaniem. Na więcej nie można było liczyć u społeczeństwa, wyniszczonego wojną i okupacją, któremu często brakowało środków na bieżące potrzeby. W ciężkiej sytuacji materialnej ogółu ludności sprawy edukacyjne często musiały schodzić na dalszy plan. Dodatkową trudność sprawiał fakt, że nauczyciele pracujący w szkole pochodzili z różnych części Polski, a w Lubartowie znaleźli się w wyniku działań wojennych. Zapowiadało to niebezpieczeństwo ciągłych zmian w kadrze nauczycielskiej, co dla procesu dydaktycznego nie byłoby dobre. Z drugiej jednak strony obecność nauczycieli przemawiała za szybkim otwarciem szkoły. Dlatego też 1 września 1944r., po wcześniejszym przeprowadzeniu egzaminu wstępnego, do którego zgłosiło się ponad 300 kandydatów z całego powiatu, nie zważając na piętrzące się trudności, rozpoczęto działalność dydaktyczną. Biorąc pod uwagę duże zainteresowanie uzupełnieniem wykształcenia lub jego kontynuacją ze strony osób dorosłych, postanowiono utworzyć dla nich popołudniowe gimnazjum. Już jednak w roku szkolnym 1945/1946 ten typ szkoły zlikwidowano. Mimo tylko rocznej działalności spełniło ono ważną rolę, ponieważ dało osobom dorosłym możliwość kształcenia i ukończenia szkoły w miarę normalnych warunkach. Olbrzymią trudnością w pierwszym okresie działania okazały się kwestie finansowego utrzymania obu placówek. Wprawdzie od 16 września 1944r. Powiatowa Rada Narodowa w Lubartowie postanowiła utrzymywać je ze swego budżetu, to jednak były to, jak na owe czasy, koszty tak wysokie, że jedynym sensownym wyjściem mogło okazać się ich upaństwowienie. Uchwałę taką podjęto 15 stycznia 1945r. i przedstawiono do aprobaty Kuratorium Okręgu Szkolnego w Lublinie, a za jego pośrednictwem do Ministerstwa Oświaty w Warszawie. W międzyczasie nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora szkoły. W miejsce Mikołaja Jędryszki, który został wizytatorem w Kuratorium Okręgu Szkolnego w Lublinie, powołany został dotychczasowy nauczyciel matematyki, Karol Kałuża. Jego zastępcą był Eugeniusz Sawrymowicz, nauczyciel języka polskiego oraz historii.

Decyzja w sprawie upaństwowienia szkoły zapadła 25 sierpnia 1945r. W tym dniu ukazało się zarządzenie Ministra Oświaty w sprawie otwarcia z dniem 1 września 1945r. Państwowego Gimnazjum Koedukacyjnego Ogólnokształcącego w Lubartowie. Równocześnie na jego bazie rozpoczęło swoją działalność Państwowe Liceum Ogólnokształcące. Po okresie dyskusji, decyzją Rady Pedagogicznej, nadano mu typ szkoły humanistycznej. W pierwszym roku nauki utworzono tylko jedną klasę. Podobnie było w roku następnym. Zaczęła działać świetlica szkolna. Była ona udostępniana uczniom nawet w niedzielę. Uruchomiona została także biblioteka szkolna, pozostająca pod opieką Marii Frycz. Jej zasoby na początku były z oczywistych względów bardzo niewielkie. Starano się temu zaradzić przy pomocy organizowanych powszechnych zbiórek książek, do których włączyła się młodzież, ich rodzice oraz grono pedagogiczne. Kupowano je również z funduszy szkolnych.

Ważnym wydarzeniem w dziejach szkoły była przeprowadzona w 1947r., po raz pierwszy w jej historii, matura. Decyzją Rady Pedagogicznej tylko jedna osoba nie została do niej dopuszczona. Część pisemna obejmowała język polski, matematykę i fizykę. W części ustnej były to następujące przedmioty: biologia, fizyka, chemia, nauka o Polsce i świecie współczesnym. Uwzględniając możliwości uczniów, na które wpłynęła ich wojenna przeszłość, ostateczny wynik matury uznano za dobry.

Kolejne lata to czas wytężonej pracy, której towarzyszyły trudności lokalowe, dydaktyczne i materialne. Zmieniało się także grono nauczycielskie, zmieniał się, nie zawsze na lepsze, klimat pracy w szkole. Wpływ na to miał coraz wyraźniejszy nacisk władz związany z zaostrzeniem się sytuacji politycznej w kraju. Plan dydaktyczny z konieczności musiał uwzględniać ich wytyczne. W planie wychowawczym uwzględniono jak najszybszą integrację społeczności uczniowskiej oraz kształtowanie jej poczucia jedności ze społeczeństwem. Duży nacisk kładziono na działania, które miałyby młodzieży wpoić takie postawy, jak pracowitość, obowiązkowość, zdyscyplinowanie. Nieodzownym stało się również przygotowanie uczniów do czynnego udziału w życiu publicznym oraz wykształcenie umiejętności pracy zespołowej. Wyraźnie podkreślano konieczność odrodzenia na nowo idei humanitaryzmu. Cele te były realizowane nie tylko w oparciu o zajęcia dydaktyczne, ale również poprzez zintensyfikowanie działalności organizacji młodzieżowych i kół zainteresowań. Do procesu tego włączano także rodziców poprzez ich udział w tzw. patronatach klasowych. W zamyśle ich twórców miały być to zespoły rodzicielskie wybrane spośród rodziców uczniów danej klasy. Ich celem miało być wspomaganie szkoły w jej działaniach wychowawczych, np. poprzez organizowanie różnych imprez okolicznościowych.

W porównaniu do poprzedniego roku dalej funkcjonowało:

• koło PCK pod opieką Elwiny Luli, zajmujące się organizacją m.in. gwiazdki dla żołnierzy, którym wysłano paczki wraz z listami, porządkowaniem grobów poległych w okresie II wojny światowej;
  
  
• harcerstwo, w którym zaszły pewne zmiany. Opiekunką drużyny żeńskiej została Irena Maj. Dwie drużyny męskie prowadził ks. prefekt Wacław Cieślicki, a następnie Wiktor Filipowicz. Zaostrzono również kwestie związane z przynależnością do tej organizacji. Mogli do niej należeć tylko uczniowie uzyskujący dobre wyniki w nauce. Ci, którzy w wyniku klasyfikacji semestralnej otrzymali dwie oceny niedostateczne, byli zawieszani w prawach członkowskich do końca kolejnego semestru;
  
  
• biblioteka szkolna, starająca się przy pomocy wszystkich dostępnych środków powiększać swój księgozbiór. Jej opiekunką została Kazimiera Matyjasik.
  
  

Nowością była propozycja powołania do życia tzw. samorządu ogólnego, który miał koordynować działania młodzieży na terenie szkoły i poza nią. Jego opiekunką została Wanda Lisek, która dodatkowo zajmowała się świetlicą szkolną. Rozpoczęło również swoją działalność kółko historyczne, którego opiekunem został Józef Urban oraz kółko matematyczne pod opieką Cichowicza. Dbałość o wychowanie młodzieży przejawiała się również w takich sprawach, jak udział w zabawach organizowanych poza szkołą, czy pójście do kina. Na filmy można było wówczas chodzić tylko po ich uprzednim ocenzurowaniu przez specjalną komisję. Tworzyli ją każdorazowo ksiądz prefekt (do czasu usunięcia religii ze szkoły) oraz członek Rady Pedagogicznej. Premiery były w ogóle zakazane. W związku z trudnościami materialnymi i gospodarczymi społeczeństwa, nie tylko Lubartowa, ale szczególnie najbliższej okolicy, od grudnia 1945r. ruszyła akcja dożywiania młodzieży. Objęła ona uczniów biedniejszych oraz dochodzących lub dojeżdżających z daleka. Uczniowie z rodzin zamożniejszych mogli się do tej akcji włączyć poprzez zakup bułek, ciastek lub kanapek, które później były rozprowadzane przez harcerki.

Coraz wyraźniej w życiu kulturalnym szkoły zaczęły kształtować się zalążki działalności artystyczno-literackiej. Była to niewątpliwie zasługa dwóch nauczycieli, Kazimierza Ciołka, zajmującego się muzyką i śpiewem oraz Eugeniusza Sawrymowicza, nauczyciela języka polskiego. Uczyli oni młodzież podstaw deklamacji, recytacji i śpiewu. Zaowocowało to powstaniem koła dramatycznego, w ramach którego młodzież przygotowywała różnego rodzaju przedstawienia związane z rocznicami państwowymi i wydarzeniami kulturalnymi. Cieszyły się one dużym powodzeniem i zbierały zasłużone pochwały. Mobilizowało to zarówno młodych artystów, jak i ich opiekunów do dalszej pracy. Duży wpływ na rozwój artystycznych zainteresowań uczniów miały wyjazdy na przedstawienia teatralne do Lublina i Warszawy. Dzięki nim młodzież mogła na żywo obejrzeć takie sławy polskiej sceny, jak Ludwik Solski czy Elżbieta Barszczewska . Na efekty pracy nie trzeba było długo czekać. Grube Ryby M. Bałuckiego, fragmenty Nocy Listopadowej S. Wyspiańskiego, Zemsta A. Fredry, Ponad śnieg S. Żeromskiego, Balladyna J. Słowackiego - to tylko nieliczne przykłady sztuk teatralnych wystawionych przez młodzież w szkole i poza nią. To w tym czasie rozwijał się talent Witolda Skarucha, późniejszej sławy polskiego teatru i kina, a wówczas ucznia szkoły.

Prężnie działało również koło literackie, nierozerwalnie związane poprzez uczestników, jak również opiekunów, z kołem dramatycznym. Uczęszczająca na jego zajęcia młodzież nie tylko głębiej poznawała świat polskiej poezji i prozy, ale uczyła się również pisania recenzji. W tym okresie działalność kulturalna nauczycieli i młodzieży była niezwykle cenna również dla społeczności lokalnej. Biorąc pod uwagę nie tak odległy okres wojny i okupacji oraz brak możliwości częstszego kontaktu z szeroko pojętą działalnością kulturalną, występy młodych artystów były dla niej jedyną możliwością obcowania z polską tradycją. Dlatego też ze swoimi przedstawieniami uczniowie udawali się do zakładów pracy lub wyjeżdżali do bliższych oraz dalszych miejscowości. Dało to efekt w postaci wielkiego wkładu w kształtowanie się i rozwój kulturalny powiatu lubartowskiego. Od roku szk. 1948/49 w polskiej oświacie nastąpił nowy etap, a związany był z reformą jej systemu. Powstała wówczas szkoła ogólnokształcąca stopnia podstawowego i licealnego, tzw.11- latka (klasy I-VII i VIII- XI). Wejście nowego typu kształcenia do lubartowskiego liceum zbiegło się w czasie z dwoma istotnymi dla niego wydarzeniami. W 1948r. z funkcji dyrektora szkoły odszedł Karol Kałuża, który wyjechał do Dworów k/Oświęcimia. Jego następcą został Józef Urban, pełniący swoją funkcję do roku 1955. Jednocześnie w roku szkolnym 1948/1949 szkoła przeprowadziła się do innego budynku (z budynku szkoły podstawowej nr 2 do budynku szkoły podstawowej nr 1).

Pierwszy rok działania nowego typu szkoły nie był łatwy. Złożyły się na to jej dwustopniowa struktura (szkoła podstawowa i licealna), duża liczba młodzieży (w szkole podstawowej 354 uczniów, w liceum 387) oraz zmiany w programach nauczania i wychowania. Pod względem organizacyjnym uruchomiono 7 klas szkoły podstawowej. W systemie szkoły licealnej były to 3 klasy ósme, 4 klasy dziewiąte, 2 klasy dziesiąte i 1 klasa jedenasta. Systematycznie oddawano do użytku pracownie przedmiotowe, ale ich wyposażenie nadal było niedostateczne. Działalność szkoły utrudniała również konieczność dzielenia się swoimi pomieszczeniami z przedszkolem oraz ogniskiem ZNP. Nie było odpowiedniego zaplecza do prowadzenia zajęć wychowania fizycznego i przysposobienia sportowego. Dopiero w ramach SKS-u młodzież szkolna urządziła boiska sportowe i salę gimnastyczną. Dało to możliwość rozwoju takim sekcjom, jak m.in. piłka ręczna, piłka nożna, czy tenis stołowy. W dalszym ciągu na terenie szkoły działały organizacje młodzieżowe, zarówno istniejące wcześniej, jak i nowo powstałe. Były to: ZWM, ZMP, PCK, ZHP, TPPR, SKS, SP, Samorząd Szkolny, oraz koła przedmiotowe: matematyczne, historyczne, biologiczne, dramatyczne i literackie. Pozostawały one pod opieką dyrekcji oraz nauczycieli. Ich możliwości działania ze względów finansowych były jednak ograniczone. Mimo to młodzież brała żywiołowy udział w wielu akcjach kulturalnych, społecznych i artystycznych, organizowanych na rzecz społeczeństwa Lubartowa i najbliższej okolicy.

Mimo różnych trudności nie pozostawiono na uboczu kwestii opiekuńczych, w które bardzo mocno zaangażowany był Samorząd Szkolny, harcerstwo oraz koło PCK. Kontynuowano akcję dożywiania. Starano się systematycznie kontrolować stancje uczniowskie, w których bardzo często występowały nieodpowiednie warunki, zarówno higieniczne, jak i do nauki. Starano się również objąć akcją stypendialną jak najszersze kręgi uczniów. W tym wypadku barierą była szczupłość funduszy, jakie szkoła otrzymywała na ten cel z Kuratorium. Nie zapominano o konieczności budowy internatu. Niestety, środki, jakimi dysponowało wtedy miasto, były za szczupłe, a na dofinansowanie z budżetu kuratoryjnego, czy też Ministerstwa Oświaty nie można było liczyć. Inwestycję tę przesuwano na kolejne lata. Dalszym impulsem do zmian były wydarzenia 1956r. w Polsce. Nasiliła się wtedy krytyka systemu kształcenia w średniej szkole ogólnokształcącej. Powszechnym było oczekiwanie na jej reformę, zarówno strukturalną, jak i programową. Wyraźnie ujawniły się tendencje do podważenia socjalistycznych celów i założeń wychowawczych szkoły.

Zarządzeniem Ministra Oświaty z dnia 8 grudnia 1956r. przywrócono nauczanie religii w szkołach, ale jako przedmiotu nadobowiązkowego dla tych uczniów, których rodzice wyrazili indywidualne życzenie złożone do szkoły na piśmie. W roku szkolnym 1958/59 w celu wzmocnienia pozycji wychowawcy klasy i ułatwienia mu wykonywania tej funkcji, do planu nauczania wprowadzono w każdej klasie jedną dodatkową godzinę lekcyjną tygodniowo, przeznaczoną na sprawy wychowawcze.

Zmiany zachodzące w oświacie przypadły na końcowy okres pełnienia funkcji dyrektora szkoły przez Józefa Urbana oraz na czas kierowania nią przez Romana Mikę (1955-1960). W tym czasie było to jedyne liceum ogólnokształcące na terenie powiatu lubartowskiego. Zainteresowanie nim młodzieży było więc duże. Mimo ciągłych trudności finansowych szkoła starała się zapewnić wszystkim odpowiednie warunki kształcenia. Dążono do wybudowania internatu, gdyż złe warunki na stancjach i dojeżdżanie sporej liczby uczniów z okolicznych miejscowości niekorzystnie wpływało na wyniki w nauce. Uzupełniano systematycznie zbiory biblioteczne i pomoce dydaktyczne w pracowniach przedmiotowych. W celu ściślejszego powiązania szkoły ze środowiskiem zdecydowano się na wybór z grona pedagogicznego tzw. łączników, czyli osoby odpowiedzialne za kontakty szkoły z głównymi instytucjami i przedsiębiorstwami miasta.

Z kół zainteresowań na czołowe miejsce wysunął się w tym okresie teatr szkolny, który wystawił wiele nowych przedstawień i inscenizacji. Dobrze pracowało koło polonistyczne, a zwłaszcza jego sekcja recytatorska, której opiekunem był Józef Lulek. Wydawano również gazetkę szkolną. W 1958r. dwie uczennice brały udział w V Ogólnopolskim Konkursie Recytatorskim. Prężnie rozwijało się Szkolne Koło Krajoznawczo-Turystyczne. Jego działalność koncentrowała się na organizowaniu wycieczek regionalnych oraz krajowych. Utrzymywano również kontakty z młodzieżą z Czechosłowacji, Jugosławii oraz ZSRR. Funkcjonowały koła przedmiotowe: biologiczne, historyczne i matematyczne. Nie mniejsze sukcesy, zarówno na szczeblu powiatowym, jak i wojewódzkim, mimo złych warunków pracy, odnosił Szkolny Klub Sportowy. Powstał on w roku szkolnym 1949/1950. Dużym jego sukcesem było zajęcie przez drużynę gimnastyczną dziewcząt i chłopców III miejsca w Spartakiadzie Wojewódzkiej oraz udział ucznia Zdzisława Komara w Centralnej Spartakiadzie w 1954r.

Powszechna dyskusja nad rolą liceów ogólnokształcących w zmieniającej się rzeczywistości kraju doprowadziła do reformy szkolnictwa średniego. Ustawa z 1961r. ostatecznie zlikwidowała jedenastolatkę, wprowadzając na jej miejsce 8-letnią obowiązkową szkołę podstawową i 4-letnie liceum. W myśl tej ustawy zadaniem liceum było zapewnienie wykształcenia ogólnego i politechnicznego, niezbędnego do podjęcia studiów wyższych oraz przysposobienia do pracy zawodowej. Reforma odbyła się w dwóch etapach. W pierwszym, od roku szkolnego 1963/64 wprowadzono przejściowy plan i program nauczania w klasie dziewiątej, a od roku szkolnego 1964/65 nowe programy i nowy plan nauczania obowiązywał już we wszystkich klasach. Utrzymywał on w dalszym ciągu znaczną liczbę godzin przeznaczonych na naukę języka polskiego i matematyki. Nowością było wprowadzenie w klasach VIII  X zajęć technicznych i rysunku technicznego. Więcej czasu przeznaczano na śpiew i muzykę. Plan ten i przejściowe programy obowiązywały do 1966r., tj. do czasu ukończenia liceum przez uczniów przyjętych na podstawie świadectwa siódmej klasy szkoły podstawowej.

Uwzględniając zróżnicowane uzdolnienia i zainteresowania uczniów, wprowadzono w klasie IV, obok zajęć fakultatywnych, przedmioty do wyboru oraz utrzymano koła zainteresowań. Najważniejszą zmianą w porównaniu z programem dawnego liceum było szerokie uwzględnienie w przedmiotach humanistycznych problematyki współczesnej. Tematykę tę realizowano na lekcjach wychowania obywatelskiego. Celem przedmiotu było zapoznanie uczniów, w świetle nauki marksistowskiej, z zasadami ustroju społeczno-ekonomicznego i politycznego społeczeństwa socjalistycznego oraz rolą Polski w świecie. Istotnym zagadnieniem było również wychowanie młodzieży w duchu zasad moralności socjalistycznej, patriotyzmu i internacjonalizmu.

Wszystkie te zmiany przypadły na bardzo ważny okres w funkcjonowaniu lubartowskiego liceum. W roku szkolnym 1959/1960, na mocy decyzji władz miasta, ze szkoły podstawowej nr 2 skierowano do jedenastolatki dodatkowo 280 uczniów. Spowodowało to znaczne zagęszczenie w budynku szkolnym, który nie był do tego przygotowany. Niektóre klasy liczyły ponad 50 osób. Powodowało to olbrzymie trudności w realizacji zajęć dydaktycznych, opiekuńczych i wychowawczych, których nie rozwiązało nawet wprowadzenie dwuzmianowości w nauczaniu. Dalsze funkcjonowanie szkoły w takich warunkach nie było możliwe. Dlatego rozdział placówki, pociągający za sobą osobne funkcjonowanie szkoły podstawowej i liceum, stał się jedynym sensownym wyjściem.

Problemem było znalezienie odpowiedniego budynku. Możliwości takie pojawiły się wraz z oddaniem do użytku nowego budynku szkolnego i internatu na 100 miejsc przy ulicy Chopina 6. Właśnie tam, od roku szkolnego 1960/1961 rozpoczęło swoją samodzielną działalność Liceum Ogólnokształcące, którego dyrektorem został Jan Zahor.

Nowe miejsce dawało szansę na poprawę warunków pracy nauczycieli, jak i uczniów. Jednakże, bardzo szybko, w wyniku napływu młodzieży ze szkół podstawowych Lubartowa i okolic, ponownie pojawiły się trudności lokalowe. Z jednej strony wielkie zainteresowanie uczniów szkołą świadczyło o jej renomie i było zjawiskiem pozytywnym, z drugiej zaś, ze względów lokalowo-technicznych mocno komplikowało funkcjonowanie placówki (należy bowiem pamiętać, że budynek ten był projektowany pod kątem 7-klasowej szkoły podstawowej, a nie liceum). Dodatkowo w nowym budynku dalej czynne było liceum dla dorosłych, początkowo jako filia związana z Lublinem, a od roku szkolnego 1962/1963 jako samodzielna jednostka oświatowa, mająca filię w Michowie.

Problemy te nie pozostawały bez wpływu na działalność dydaktyczną szkoły. Od momentu rozpoczęcia nauki w nowym budynku zaczęły się jego remonty, przeróbki, których celem było przede wszystkim polepszenia bazy lokalowej. W ich wyniku kosztem małej sali gimnastycznej utworzono dodatkowe 2 sale lekcyjne. Z szatni zrobiono świetlicę szkolną. Dodatkowo wybudowano portiernię oraz wykonano ogrodzenie wokół szkoły i internatu. Trudności związane z prowadzeniem zajęć technicznych starano się rozwiązać, organizując je w osobnym budynku. Miały powstać tam dwie pracownie, osobna dla chłopców i dziewcząt. Niestety udało się zorganizować w nim tylko pracownię dla chłopców. Pracownia dla dziewcząt została ulokowana w budynku internatu. Nie udało się rozwiązać problemu otynkowania budynku szkoły i internatu oraz wybudowania właściwych boisk szkolnych. Szwankowało zaplecze gospodarcze internatu. Pracownie szkolne: fizyczną, biologiczną i chemiczną należało doposażyć w niezbędny sprzęt i pomoce naukowe.

Z problemami tymi musiał sobie radzić nowy dyrektor placówki, Zdzisław Napieracz, który funkcję tę objął w 1963r. Była to najdłuższa kadencja dyrektorska w dziejach szkoły, trwająca nieprzerwanie do 1981r. W okresie tym kontynuowano działania usprawniające funkcjonowanie szkoły. W roku szkolnym 1963/1964 zostały doposażone w sprzęt obie pracownie do zajęć technicznych. Uruchomiono radiowęzeł. Zadbano również o estetykę otoczenia szkoły, wokół której zasadzono żywopłot. Intensyfikowano pracę wychowawczą i kulturotwórczą poprzez działalność zespołów przedmiotowych i kół zainteresowań. Rozwijała się współpraca z biblioteką dziecięcą, Muzeum Ziemi Lubartowskiej, Domem Kultury, zakładami pracy. Efektem tego było m.in. objęcie w 1964r. patronatu nad Liceum Ogólnokształcącym przez Zakład Produkcji Elementów Budowlanych. Wzajemna współpraca zaowocowała pomocą finansową i rzeczową dla młodzieży szkolnej, która z kolei zapewniała oprawę artystyczną różnych uroczystości okolicznościowych organizowanych na terenie przedsiębiorstwa.

Pod wpływem hasła politechnizacji, które wpisywało się w kierunek kształcenia również w typie szkoły licealnej, systematycznie oddawano do użytku kolejne pracownie. W roku 1964 powstała pracownia mechaniczna, w 1965 filmowo-telewizyjna, w 1966r. elektrotechniczna z tablicą rozdzielczą na prąd stały i zmienny, w której doprowadzono instalację elektryczną do stolików uczniowskich. Równocześnie przeznaczano duże środki na tworzenie nowych klasopracowni, które miały zapewnić lepsze warunki pracy zarówno nauczycielom, jak i uczniom. W latach 1967 - 1970 oddano do użytku klasopracownię historyczną, muzyczną, plastyczną, przysposobienia obronnego, fizyko-chemiczną, geograficzną, matematyczną, języków obcych i języka polskiego. Wszystkie one zostały wyposażone w nowoczesny (jak na tamte czasy) sprzęt audiowizualny .

W roku 1967 zakończono również nową inwestycję, w wyniku której szkoła wzbogaciła się o salę widowiskową ze sceną i wyposażeniem sportowym. Obiekt ten powstał przy pomocy finansowej rodziców, którzy pokryli niemal w 50% koszty jej budowy. Była ona szczególnie oczekiwana przez opiekunów kół zainteresowań o profilu recytatorsko-dramatycznym, którzy uzyskali w ten sposób lepsze warunki do pracy i ćwiczeń. Rok później udało się zakończyć prawie 8-letnie starania o częściowe wywłaszczenie terenów przylegających do szkoły od strony północnej. Na pozyskanym obszarze została założona działka doświadczalna dla roślin, która była zagospodarowywana przez nauczycieli i uczniów w trakcie nauki biologii. Udało się także wybudować obszerne boiska do gry w piłkę nożną, siatkową, koszykową i piłkę ręczną. Dla potrzeb zajęć lekkoatletycznych powstała skocznia w dal oraz miejsce do ćwiczeń pchnięcia kulą. Dodatkowe zaplecze gospodarcze uzyskał internat szkolny. Uporządkowano również teren szkoły. Przedsięwzięcie to udało się zrealizować dzięki pomocy Komitetu Rodzicielskiego oraz zaangażowaniu młodzieży. Wszystkie podjęte w tym czasie działania doprowadziły do poprawy stanu bazy dydaktycznej. Miało to wpływ na coraz lepsze wyniki w nauczaniu. Inwestycje te nie rozwiązały jednak w sposób ostateczny wszystkich problemów lokalowych szkoły. Dlatego, uwzględniając również coraz większą liczbę kandydatów do klas pierwszych, podjęto starania o jej rozbudowę. Planowano dobudować nowe skrzydło, salę gimnastyczną oraz basen.

W 1968r. odbyła się uroczystość nadania Liceum Ogólnokształcącemu imienia Franciszka Jóźwiaka Witolda. W jej trakcie, na ręce dyrektora Zdzisława Napieracza został przekazany sztandar szkoły, który od tej pory, przez wiele lat był jej symbolem.

Od roku szkolnego 1970/71 wprowadzono klasy kierunkowe, tzw. sprofilowane: matematyczno- fizyczną, humanistyczną, biologiczno-chemiczną i ogólną. Równocześnie zarządzeniem Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego postanowiono, że zdawanie egzaminu dojrzałości nie jest obowiązkowe. Kolejną innowacją był wprowadzony w roku 1973/74 przepis stanowiący, że prawo przyjęcia na wyższą uczelnię bez egzaminu wstępnego przysługiwało najlepszym absolwentom szkół średnich (maksymalnie po dwu z każdej szkoły dla niepracujących). Jednocześnie typowano jedną osobę na tzw. kierunek deficytowy. W tym samym roku szkolnym, ostatecznie zlikwidowano podział czasu nauki na cztery semestry, wprowadzając podział na dwa okresy (semestry).

Koniec lat 60. i początek 70. przyniósł również systematyczną wymianę kadry nauczycielskiej. Wielu członków grona pedagogicznego pod wpływem sugestii władz, jak również w wyniku osiągnięcia wieku emerytalnego odeszło z pracy. Odchodzili ludzie zasłużeni dla Lubartowa i jego oświaty, pamiętający czasy okupacji, tajnego nauczania oraz początku odbudowy szkolnictwa, twórcy życia artystycznego i kulturalnego miasta i okolicy.

Pracę dydaktyczną i opiekuńczo-wychowawczą szkoły wspierał internat, oddany do użytku w 1961r. Stworzył on korzystne warunki do nauki dla młodzieży dojeżdżającej do szkoły z terenu powiatu lubartowskiego. Znajdowało się w nim 16 sal sypialnych. Przeciętnie w salach tych mieszkało po 5 osób. Wygospodarowano również pomieszczenia na kancelarię, pokój gościnny, 2 większe sale do nauki, stołówkę, gabinet lekarski, pralnię wraz z magazynem. Mieszkało w nim średnio około 100 uczniów, z których większość stanowiły dziewczęta.

W początkowym okresie kierownictwo internatu borykało się z wieloma trudnościami. Budynek nie był otynkowany, dochodziło do częstych awarii wodociągowo-kanalizacyjnych, a i wyposażenie w sprzęt gospodarczy magazynu czy stołówki pozostawiało wiele do życzenia. Samej młodzieży brakowało mebli do sal tzw. ogólnej nauki. Problemy te starano się w miarę możliwości finansowych jak najszybciej rozwiązywać, np. w oparciu o własne środki. Wybudowano drogę do szkoły, uporządkowano teren wokół budynku, wybudowano śmietnik.

Od samego początku starano się aktywizować mieszkających tam uczniów. Organem odpowiedzialnym za koordynowanie wszelkiej działalności kulturalnej, społecznej, artystycznej była Rada Internacka, w skład której wchodzili przedstawiciele młodzieży. Odpowiadała ona również za przestrzeganie przez młodzież porządku na terenie internatu. We współpracy z jego kierownictwem oraz wychowawcami starała się także stworzyć odpowiednie warunki do nauki. Efektem tej współpracy były konsultacje udzielane przez nauczycieli - wychowawców w trakcie ich dyżurów, w czasie tzw. nauki własnej. W sezonie letnim w internacie mieściło się Szkolne Schronisko Młodzieżowe, które w 1987r. otrzymało Nagrodę Prezesa Zarządu Głównego P.T.S.M. w XXVII Ogólnopolskim Konkursie Współzawodnictwa Schronisk Młodzieżowych. Likwidacja internatu nastąpiła w 1992r., a spowodowana została splotem dwóch okoliczności. Po pierwsze, coraz większa część młodzieży, ze względu na dobre połączenia komunikacyjne, wolała dojeżdżać do szkoły. Po drugie, napływ młodzieży spowodował poważne komplikacje lokalowe. Pociągało to konieczność prowadzenia zajęć dydaktycznych w systemie dwuzmianowym. Rozwiązaniem tych problemów miała być adaptacja pomieszczeń internackich dla potrzeb szkoły.

Rok szkolny 1975/76 przyniósł nowy element w strukturze organizacyjnej szkoły. Zgodnie z ogólną tendencją, zmierzającą do tworzenia zespołów, w skład których wchodziłoby kilka jednostek pedagogicznych, z początkiem września powołano do życia Zespół Szkół im. Franciszka Jóźwiaka Witolda. Tworzyło go Liceum Ogólnokształcące dla młodzieży oraz Liceum Ogólnokształcące dla pracujących. Dyrektorem nowej placówki został Zdzisław Napieracz, któremu jednocześnie podlegało liceum dla młodzieży. Dyrektorem liceum dla pracujących został Jan Owerko.

Rozwój szkoły oraz coraz szersze zainteresowania młodzieży doprowadziły do znacznego poszerzenia oferty edukacyjnej placówki. W 1978r. utworzono Liceum Medyczne, a w roku 1980 Zasadniczą Szkołę Zawodową. Tak dynamiczny rozwój szkoły nie szedł w parze z nowymi inwestycjami, które ułatwiłyby pracę zarówno nauczycieli, jak i uczniów. Naukę w tym czasie rozpoczynano o godzinie 8.00, kończono około 19.00. Takie warunki pracy na pewno nie sprzyjały osiąganiu wielkich sukcesów.

W 1976r. została założona Złota Księga pod hasłem godnie reprezentowali szkołę z zapisem największych dokonań uczniów.

W 1980r. na terenie Lubartowa odbyły się uroczystości z okazji 400-lecia początków funkcjonowania szkolnictwa w mieście. Nawiązywały one do tradycji lewartowskiego gimnazjum kalwińskiego. W szkole z tej okazji została założona Księga Pamiątkowa, a także Izba Pamięci i Tradycji, której otwarcie nastąpiło w październiku 1980r. Powstała ona dzięki staraniom dyrekcji i nauczycieli oraz młodzieży skupionej w kole historycznym.

Początek lat 80. przyniósł ze sobą również ważne wydarzenia w życiu politycznym, społecznym i gospodarczym kraju. Sierpniowe strajki 1980r. na wybrzeżu doprowadziły do powstania NSZZ Solidarność, pierwszego, niezależnego od władz państwowych związku zawodowego, skupiającego w swoich szeregach przedstawicieli różnych zawodów. Znalazło to odbicie także w życiu szkoły. Oprócz działającego w szkole Związku Nauczycielstwa Polskiego, we wrześniu 1980r. powołano NSZZ Solidarność, którego przewodniczącym został Mirosław Oniszczuk, a jego zastępcą Andrzej Zieliński. Od tego czasu w szkole działały dwa związki zawodowe, zrzeszające zarówno nauczycieli, jak i pracowników obsługi i administracji: NSZZ Solidarność i ZNP. Po wprowadzeniu stanu wojennego Solidarność została zdelegalizowana. Ponownie rozpoczęła swoją działalność w 1989r. i kontynuuje ją do dnia dzisiejszego. Nadal działa także ZNP.

W 1981r. nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora szkoły, którym została Teresa Prus. Pełniła tę funkcję bardzo krótko, bo jedynie przez okres roku. Był to bardzo trudny moment w historii szkoły ze względu na problemy wewnętrzne, jak również sytuację polityczną w kraju.

W 1982r. dyrektorem szkoły została Lucyna Zasada. Zadania, które przed nią stanęły nie były nowe. Oczekiwania młodzieży stawiały przed szkołą kolejne wyzwania. Aby im sprostać należało nie tylko zadbać o odpowiedni poziom kadry pedagogicznej, ale także zainwestować w pomoce dydaktyczne oraz rozbudowę szkoły. Niestety, na przeszkodzie w realizacji tych celów stanęła ogólna sytuacja polityczno-gospodarcza państwa, mająca wpływ na możliwości finansowe szkoły.

Mimo wszelkich problemów i ograniczeń szkoła nadal prężnie się rozwijała. Pozyskiwane środki były przeznaczane na doposażenie już istniejących pracowni. Systematycznie zwiększała się liczba uczniów, dla których pojawiły się nowe oferty kształcenia, m.in. klasa o profilu pedagogicznym. Następowała również wymiana kadry nauczycielskiej spowodowana odchodzeniem starszej części grona pedagogicznego na emeryturę. Swoją działalność jako dyrektor szkoły Lucyna Zasada zakończyła w 1991r., przechodząc na etat pedagoga szkolnego.

Jej następcą został Andrzej Zieliński, który funkcję te pełnił do 1998r. Jego działania w znacznej mierze przyczyniły się do zmiany wizerunku szkoły, jak również do rozwiązania głównych problemów, z jakimi borykała się placówka na przestrzeni wielu lat.

Wyż demograficzny spowodował, że dotychczasowy budynek szkolny okazał się za ciasny. Przybywało uczniów, a brak sal lekcyjnych powodował konieczność dalszej nauki na dwie zmiany. Dlatego też w 1992r. rozpoczęto rozbudowę szkoły. Do roku 1994 zaadaptowano budynek internatu na potrzeby szkoły (uczniowie spoza Lubartowa mogli zamieszkać w bursie przy ulicy 1-go Maja). Dało to 12 dodatkowych sal lekcyjnych, pomieszczenia dla gabinetu lekarskiego i stomatologicznego. Przy okazji dokonano remontu stołówki szkolnej. Jednocześnie pomiędzy dawnym internatem a starym budynkiem szkoły wybudowano i oddano do użytku w 1995r. łącznik, w którym znalazło się kolejnych 6 sal lekcyjnych z zapleczami. W większości zostały one przeznaczone na pracownie przedmiotowe, a jedna na pokój nauczycielski. Przy okazji oddano nowe pomieszczenia dla biblioteki szkolnej. Remont przeprowadzony w piwnicach szkolnych dał do dyspozycji dodatkowe dwie sale, przeznaczona na zajęcia wychowania plastycznego.

Po zakończeniu tych inwestycji rozpoczęto budowę nowoczesnej pełnowymiarowej hali sportowej z zapleczami oraz łącznikiem pomiędzy nią a budynkiem szkoły. Jej budowa została zakończona w roku 1999, a uroczyste oddanie do użytku odbyło się w trakcie Powiatowej Inauguracji Roku Szkolnego 1999/2000. Niewątpliwie jest to najnowocześniejszy tego typu obiekt na terenie nie tylko miasta, ale i powiatu lubartowskiego.

Wszystkie te inwestycje pozwoliły przejść na system jednozmianowy. Jedynie Policealna Szkoła Zawodowa swoje zajęcia zaczynała (i nadal zaczyna) w godzinach południowych i kończy je wieczorem. Za całokształt swojej działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej na rzecz miasta i regionu, Rada Miejska w Lubartowie w dniu 27 kwietnia 1993r. nadała szkole honorowy tytuł  Za zasługi dla miasta Lubartowa. Było to wyróżnienie dla dyrekcji szkoły, grona pedagogicznego oraz uczniów. W latach 90. nastąpiły także zmiany w strukturze organizacyjnej szkoły. W 1994r. nastąpiła likwidacja Liceum Medycznego, w miejsce którego powołano Medyczne Studium Zawodowe. Szkoła ta funkcjonowała do 2001r.

Decyzją Kuratora Oświaty w Lublinie w 1996r. została zlikwidowana Zasadnicza Szkoła Zawodowa ( nabór do tej szkoły nie był prowadzony już od roku 1993). W tym samym roku utworzono Policealną Szkolę Zawodową o ekonomicznym profilu kształcenia, nadającą tytuł technika ekonomisty. Ze względu na objęcie stanowiska wicewojewody lubelskiego przez dotychczasowego dyrektora Andrzeja Zielińskiego, w styczniu 1998r. dyrektorem szkoły została Anna Kucharczyk, która pełniła tę funkcję do stycznia 2006r.

Początek jej urzędowania splótł się w czasie z ważną dla społeczności szkolnej uroczystością. W dniu 16 kwietnia 1998r. nadano Zespołowi Szkół nr 2 imię Księcia Pawła Karola Sanguszki, przedstawiciela rodu najbardziej, obok Firlejów, zasłużonego dla rozwoju Lubartowa. Swoją obecnością uroczystość tę uświetnili: książę Paweł Sanguszko, potomek i spadkobierca rodu, obecnie mieszkający w Brazylii, księżna Maria z Potockich d'Ornano, hrabia Marcin Krasicki oraz liczni zaproszeni goście: m.in. wojewoda lubelski Krzysztof Michalski, wicewojewoda Andrzej Zieliński, kurator oświaty w Lublinie Lech Sprawka oraz przedstawiciele władz samorządowych miasta i powiatu lubartowskiego. Kurator Oświaty przekazał szkole, na ręce Anny Kucharczyk, sztandar, ufundowany przez młodzież, rodziców i zakłady pracy. Od tej chwili jest on symbolem Zespołu Szkół Nr 2 im. Księcia Pawła Karola Sanguszki. Dalsze zmiany w organizacji szkoły nastąpiły w wyniku reformy systemu oświaty, zapoczątkowanej w 1999r. Dotyczyła ona zmiany struktury systemu edukacji. Jednocześnie wprowadzała reformę programów nauczania, zmiany w organizacji i metodach kształcenia, niezależny od szkoły system i zasady oceniania i egzaminowania. Określiła także wymogi kwalifikacyjne dla nauczycieli, wiążąc je ze ścieżkami awansu zawodowego.

Reforma spowodowała istotne przeobrażenia w strukturze organizacyjnej szkoły. W 2002 r. po raz pierwszy odbył się nabór do nowego 3-letniego Liceum Ogólnokształcącego i zupełnie nowego 3-letniego Liceum Profilowanego. Stary typ kształcenia związany z 4-letnim liceum został zakończony w 2004r.

Wszystkie te przeobrażenia pociągnęły za sobą zmianę dotychczasowej oferty edukacyjnej. W Liceum Ogólnokształcącym, oprócz tradycyjnych kierunków kształcenia związanych z klasami o nachyleniach (rozszerzeniach):

• matematyczno-fizycznym,
• matematyczno-informatycznym,
• humanistycznym,
• biologiczno-chemicznym,

pojawiły się klasy :

• europejska,
• kulturoznawcza,
• językowa.

W nowym typie szkoły, jakim jest Liceum Profilowane, duży nacisk położony został na kształcenie ogólnozawodowe. Uwzględniając wyposażenie naukowo-techniczne oraz skład osobowy kadry nauczycielskiej, zaproponowano młodzieży możliwość uczenia się w klasach o profilu:

• ekonomiczno-administracyjnym,
• zarządzanie informacją.

W celu stworzenia młodzieży dogodnych warunków do kontynuacji nauki po ukończeniu szkoły średniej, Starostwo Powiatowe w Lubartowie wystąpiło do Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie z propozycją utworzenia na terenie miasta oddziału zamiejscowego tej uczelni. W wyniku podpisanego porozumienia w latach 2001 - 2006 w budynku szkoły działała grupa zamiejscowa Wydziału Pedagogiki i Psychologii UMCS, kształcąca w specjalizacji pedagogika pracy socjalnej z wychowaniem fizycznym. Były to 3-letnie studia licencjackie.

W 2001r. nastąpiła likwidacja Medycznego Studium Zawodowego. Od tego roku w skład Zespołu Szkół nr 2 im.Księcia Pawła Karola Sanguszki wchodziły:

• 4-letnie Liceum Ogólnokształcące, którego ostatni absolwenci opuścili mury szkoły w 2004r.,
• 3-letnie Liceum Ogólnokształcące,
• 3-letnie Liceum Profilowane
• 2-letnia Policealna Szkoła Zawodowa.

W roku szkolnym 2003/2004 szkoła uczestniczyła w akcji Szkoła z klasą, organizowanej przez Gazetę Wyborczą oraz Fundację Centrum Edukacji Obywatelskiej pod patronatem Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego. 1 października 2004r. I Liceum Ogólnokształcące im. Ks. P.K. Sanguszki otrzymało tytuł Szkoły z klasą. Ubiegając się o uzyskanie certyfikatu Szkoły z klasą, placówka realizowała następujące zadania regulaminowe: - dobrze uczy każdego dnia , - ocenia sprawiedliwie, - uczy myśleć i rozumieć świat, - rozwija społecznie, - pomaga uwierzyć w siebie, -przygotowuje do przyszłości. W roku szkolnym 2004/2005 szkoła uczestniczyła w II etapie akcji Czytam, Myślę, Działam, które zostało zakończone sukcesem. Pozytywnie zakończyła się również kolejna edycja programu skierowana do grona pedagogicznego, w której tym razem nauczyciele ubiegali się o tytuł Nauczycieli z klasą.

Rok szkolny 2005/2006 przyniósł zmiany na stanowisku dyrektora. Od stycznia do sierpnia 2006 r. obowiązki dyrektora pełnił dotychczasowy wicedyrektor Jarosław Gajewski. W obecnym roku szkolnym funkcję dyrektora Zespołu Szkól nr 2 przejęła Anna Wójtowicz.

15 października 2005 r. w Zespole Szkół nr 2 odbyła się jedna z najważniejszych w historii społeczności lokalnej uroczystość związana z obchodami 425lecia Oświaty Lubartowskiej, nawiązująca do genezy nauczania w naszym mieście. Obchody tego święta zbiegły się w czasie z innymi ważnymi, dla miasta i szkoły, datami. Przed stu laty powstało pierwsze trzyletnie gimnazjum realne założone przez Stanisława Sasa. Natomiast sześćdziesiąt lat upłynęło od powstania czteroletniego gimnazjum utworzonego po II wojnie światowej, które, w późniejszym czasie, zostało przekształcone w liceum ogólnokształcące. Przypadające rocznice stały się okazją, by nadać im rangę Jubileuszu Oświaty Lubartowskiej. W Liceum Ogólnokształcącym im. Ks.P.K. Sanguszki w Lubartowie odbył się wielopokoleniowy zjazd wszystkich absolwentów i nauczycieli tej szkoły, którzy w ciągu ostatnich sześćdziesięciu lat związani byli z jej historią. Organizatorzy pragnęli, żeby uroczystości miały charakter nie tylko oficjalny, ale stały się okazją do przyjacielskich spotkań po latach w gronie przyjaciół i znajomych. Miały temu służyć spotkania w klasach i Wielopokoleniowy Bal Absolwentów Szkoły, który odbył się po zakończeniu oficjalnych uroczystości.

Ważnym wydarzeniem dla naszej szkoły w roku 2007 była wizyta wybitnego reżysera i scenarzysty, pana Ryszarda Bugajskiego. Spotkanie to odbyło się w ramach projektu edukacyjnego "Wartości a przemoc", realizowanego z inicjatywy Muzeum Lubelskiego  Odział Martyrologii Pod Zegarem, którego koordynatorem była pani Barbara Oratowska. Projekt adresowany był do uczniów szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych, a jego celem zachęcenie młodzieży do dyskusji nad wartościami uniwersalnymi, do odnajdywania tych wartości w rzeczywistości współczesnej i w sztuce. Spotkanie w naszej szkole było piątym z kolei spotkaniem w ramach projektu. Po prezentacji przybyłych gości, wśród których byli przedstawiciele władz lubelskich, lubartowskich i gminy Firlej, pracownicy Muzeum Lubelskiego, w tym pani Barbara Oratowska, pomysłodawczyni cyklu "Wartości a przemoc", dyrektorzy, nauczyciele i uczniowie szkół zaangażowanych w projekt oraz szkół i placówek oświatowych powiatu lubartowskiego, przedstawiciele organizacji kombatanckich, młodzież II klasy humanistycznej Zespołu Szkół nr 2 wprowadziła uczestników konferencji w problematykę spotkania, prezentując krótki referat dotyczący sytuacji politycznej w Polsce w latach 1944-48. Był to rys historyczny istotny dla pełniejszego zrozumienia spektaklu Teatru Telewizji "Śmierć rotmistrza Pileckiego", wokół którego skupiona miała być zasadnicza część spotkania. Kolejnych punktem programu było obejrzenie spektaklu, którego scenarzystą i reżyserem jest Ryszard Bugajski. Po projekcji spektaklu głos zabrała pani Barbara Oratowska. Zaprezentowała ona sylwetkę bohatera spotkania - Ryszarda Bugajskiego, przybliżając szeroki wachlarz artystycznych dokonań gościa. Z kolei przyszedł czas na rozmowę z samym reżyserem. Goście i młodzież poruszeni filmem przez niemal dwie godziny dyskutowali z artystą o interesujących ich zagadnieniach. Obok kwestii związanych z warsztatem reżyserskim i pracą na filmem, młodzież pytała również o wartości wpisane w dzieło.

W roku szkolnym 2007/2008 Zespół Szkół nr 2 w Lubartowie przystąpił do realizacji projektu Nasza Szkoła. W ramach tego projektu realizowany jest program edukacyjny Tydzień Teatru, obejmujący wystawienie przez uczniów dwóch spektakli: Wesele Figara i Czekając na Godota, przygotowanie prezentacji multimedialnej Teatr na przestrzeni wieków, wystaw: Teatr na przestrzeni wieków i Plakat teatralny i wycieczkę do warszawskiego teatru. Realizacja pomysłu rozpoczęła się wycieczką do Warszawy dla uczniów biorących udział w projekcie, która odbyła się 11 marca 2008 roku. Młodzież zwiedziła Bibliotekę Uniwersytecką UW, gdzie mogła zapoznać się z zasadami korzystania z zasobów Biblioteki, a następnie wzięła udział w swoistej lekcji historii, jaką było zwiedzenie Apartamentów Króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w Zamku Królewskim. Po obiedzie uczniowie obejrzeli spektakl Teatru Syrena pt. Won. Sztuka była wyraźnym nawiązaniem do Moralności Pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej, a jednocześnie w satyryczny sposób komentowała współczesną rzeczywistość. Kolejnym elementem projektu był Dzień teatru w szkole. 14 marca uczniowie zaangażowani w realizację programu wystawili Wesele Figara. Spektakl poprzedzony został prezentacją multimedialną dotyczącą historii teatru. W międzyczasie zaproszeni goście mogli obejrzeć dwie wystawy: Teatr na przestrzeni wieków i Plakat teatralny. Sztuka została entuzjastycznie przyjęta przez publiczność. Po spektaklu uczniowie realizujący projekt wzięli udział w warsztatach teatralnych poprowadzonych przez panią Jolantę Tomasiewicz, dyrektora Młodzieżowego Domu Kultury. Na 9 kwietnia 2008 roku planowany jest kolejny punkt projektu  wystawienie sztuki Czekając na Godota.

W całej historii swojej działalności szkoła wypracowała własną tradycję i ceremoniał, do którego przede wszystkim zaliczają się akademie związane z obchodami rocznic patriotycznych i jubileuszy, uroczystości wewnątrzszkolne, m.in. Święto Patrona Szkoły, otwarcie i zakończenie roku szkolnego, studniówka, pożegnanie klas maturalnych, ślubowanie klas pierwszych połączone z ich otrzęsinami, różnorodne przedstawienia teatralne, wyjazdy do teatrów. Placówka utrzymuje również ścisłą współpracę z instytucjami samorządowymi miasta i powiatu lubartowskiego oraz zakładami pracy.

W roku szkolnym 2007/2008 Zespół Szkół nr 2 w Lubartowie przystąpił do realizacji projektu ‑ Nasza Szkoła. W ramach tego projektu realizowany jest program edukacyjny Tydzień Teatru, obejmujący wystawienie przez uczniów dwóch spektakli: Wesele Figara i Czekając na Godota, przygotowanie prezentacji multimedialnej Teatr na przestrzeni wieków, wystaw: Teatr na przestrzeni wieków i Plakat teatralny i wycieczkę do warszawskiego teatru. Realizacja pomysłu rozpoczęła się wycieczką do Warszawy dla uczniów biorących udział w projekcie, która odbyła się 11 marca 2008 roku. Młodzież zwiedziła Bibliotekę Uniwersytecką UW, gdzie mogła zapoznać się z zasadami korzystania z zasobów Biblioteki, a następnie wzięła udział w swoistej lekcji historii, jaką było zwiedzenie Apartamentów Króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w Zamku Królewskim. Po obiedzie uczniowie obejrzeli spektakl Teatru Syrena pt. Won. Sztuka była wyraźnym nawiązaniem do Moralności Pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej, a jednocześnie w satyryczny sposób komentowała współczesną rzeczywistość. Kolejnym elementem projektu był Dzień teatru w szkole. 14 marca uczniowie zaangażowani w realizację programu wystawili Wesele Figara. Spektakl poprzedzony został prezentacją multimedialną dotyczącą historii teatru. W międzyczasie zaproszeni goście mogli obejrzeć dwie wystawy: Teatr na przestrzeni wieków i Plakat teatralny. Sztuka została entuzjastycznie przyjęta przez publiczność. Po spektaklu uczniowie realizujący projekt wzięli udział w warsztatach teatralnych poprowadzonych przez panią Jolantę Tomasiewicz, dyrektora Młodzieżowego Domu Kultury.

W tym samym roku szkolnym nasi uczniowie odnosili również mnóstwo sukcesów. Jedną z najlepszych uczennic w całej szkole była Agata Tomasiewicz. Lista jej sukcesów jest bardzo długa. W listopadzie 2017 r. otrzymała nagrodę Grand Prix X Ogólnopolskiego Turnieju Satyry „O Złotą Szpilę”. To bardzo prestiżowe zmagania, w których startują zarówno uczniowie, jak i osoby dorosłe. Zdobyła również 1 miejsce w Wojewódzkim Konkursie Ortograficznym „Dyktando 2008”, dzięki czemu zapewniła sobie indeks na filologię polską Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Wywalczyła również nagrodę Grand Prix w Ogólnopolskim Konkursie „Dekalog 89+”, w którym pokonała ponad 3000 innych osób.

Nasza szkoła od zawsze przyciągała osoby zainteresowane aktywnością fizyczną. I tak w roku szkolnym 2007/2008 Monika Kosior została wyróżniona stypendium Ministra Edukacji Narodowej. Nic dziwnego, bo lista jej sukcesów była naprawdę imponująca. Najważniejsze to złote medale w mistrzostwach świata i Europy w walkach indywidualnych w taekwon-do.

Najważniejszym wydarzeniem roku szkolnego 2007/2008 był jednak Jubileusz 10-lecia nadania nam imienia Księcia Pawła Karola Sanguszki. Stosowna uroczystość odbyła się 11 czerwca 2008 r., a swoją obecnością uświetnił ją m.in. książę Paweł Sanguszko, mieszkający wówczas w San Paulo.

Rok szkolny 2008/2009 rozpoczął się dla nas od bardzo ciekawych spotkań, których główną tematyką była tolerancja i religia. Nasza młodzież miała okazję podjąć we własnych murach uczniów z Zespołu Społecznych Szkól Ogólnokształcących w Warszawie. Jest to najstarsza w Polsce szkoła społeczna. Lubartowska młodzież miała okazję zapoznać się z zasadami funkcjonowania placówki, jak i obyczajami i ideałami przyświecającymi jej istnieniu. W naszej szkole zorganizowano również Tydzień Misyjny. Kulminacyjnym momentem była wizyta s. Cecylii Bachańskiej ze Zgromadzenia Sióstr Misjonarek NMP Królowej Afryki, która pracowała m.in. w Tanzanii i Kenii. Siostra Bachańska przybliżyła uczniom historię swojego powołania, a także przedstawiła dzieje „sióstr białych”. Siostra Nadzieja zaprosiła także do szkoły ks. Eugeniusza Derdziuka, który wówczas był egzorcystą w diecezji zamojsko-lubaczowskiej. Ksiądz omówił zagrożenia płynące z korzystania z bioenergoterapii, wiary we wróżby czy obecności w sektach. W roku szkolnym 2008/2009 nie zabrakło też spotkań o znacznie bardziej swobodnym charakterze. 30 października 2008 r. nasi uczniowie wzięli udział w znanej produkcji TVN „Szymon Majewski Show”.

To był również rok pełen sukcesów naszych uczniów. Łukasz i Kamil Bańkowscy doszli do finału II edycji Ogólnopolskiej Olimpiady Historycznej „Losy Żołnierza i dzieje oręża polskiego”. Mieliśmy też swoich reprezentantów podczas XV sesji Sejmu Dzieci i Młodzieży. Do stolicy pojechali Konrad Wójtowicz i Kamil Bańkowski. Ten ostatni ma na swoim koncie jeszcze jeden wielki sukces – zwycięstwo w Wielkim Teście z Historii organizowanym przez TVP. Za swoje wybitne osiągnięcia otrzymał zresztą w kolejnym roku szkolnym stypendium Prezesa Rady ministrów. Olbrzymi talent plastyczny potwierdziła natomiast Paulina Derecka, która wywalczyła II Nagrodę w V Finale Konkursu Norwidowskiego.

Rok szkolny 2009/2010 rozpoczął się od wyjątkowego wydarzenia w historii naszej placówki. Zespół Szkół nr 2 poszerzył się o Technikum Zawodowe nr 2, które zostało założone 1 września. Opiekunką pierwszych jej uczniów została mgr Alicja Filipowska. Nowa szkoła szybko zyskała sobie uznanie w całym województwie, a po kilku latach istnienia jest uznawana za jedną z najlepszych w Polsce.

Nasza społeczność coraz częściej podróżowała poza granice Polski. Część uczniów odwiedziła Litwę, a inna grupa zwiedziła Sycylię. Spotkanie we Włoszech odbyło się w ramach projektu Comenius. W ramach projektu „Archimedes” nasza młodzież pojechała do Szwajcarii, a w wakacje, dzięki wymianie międzynarodowej, uczniowie wybrali się do Drezna. Społeczność szkolna żyła również sukcesami Konrada Wójtowicza, który został laureatem X Ogólnopolskiej Olimpiady Tematyczne „Losy Polaków na Wschodzie po 17 września 1939 r.”, a także finalistą XXXVI Ogólnopolskiej Olimpiady Historycznej. Mnóstwo osiągnięć miała również Agata Tomaszewska, która zdobyła m.in. III Nagrodę w XIX Ogólnopolskim Przeglądzie Twórczości Literackiej „Kacze Pióro” czy Nagrodę w XIII Ogólnopolskim Przeglądzie Dziecięcej i Młodzieżowej Twórczości Literackiej „Lipa 2009”. Paweł Zbiciak z klasy I G wygrał z kolei konkurs „Symulacja Obrad Parlamentu Europejskiego” i w nagrodę pojechał do Brukseli. II Nagrodę w kategorii plastycznej IC Ogólnopolskiego Konkursu Norwidowskiego wywalczyła z kolei Milena Śmiech. Trzecia w tych zmaganiach była Roksana Hałasa. Uznanie znalazła również nasza szkoła, która 29 maja 2010 r. otrzymała tytuł Zasłużony Dla Miasta Lubartowa. W uzasadnieniu uchwały Rady Miasta napisano, że ten tytuł został nadany „za całokształt działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej na rzecz miasta i regionu”

Ten rok szkolny przyniósł jednak również i tragiczne wydarzenia. Katastrofa lotnicza samolotu rządowego z 10 kwietnia 2010 r. poruszyła całą społeczność szkolną. – To wydarzenie uświadamia nam kruchość ludzkiego życia – napisała w Kronice Szkolnej Dyrekcja Zespołu Szkół nr 2.

Rok szkolny 2010/2011 rozpoczął się od zjazdu absolwentów Zespołu Szkół nr 2. – Wspomnienia łączą ludzi i pozostawiają ślad w ich pamięci – tak brzmi pamiątkowy wpis pozostawiony przez absolwentów w naszej kronice.

W tym okresie nasi uczniowie kontynuowali zagraniczne podróże. Marcin Mazurek zwiedził Szwajcarię, a Marlena Wasil, Marcin Nagietowicz i Maciej Sowa - Lwów, Przyjmowaliśmy również gości z całej Europy. W październiku 2010 r. w ramach programu „Comenius” odwiedzili nas Portugalczycy, Włosi i Turcy.

Naszą szkołę odwiedzali też znani goście. W styczniu 2011 r. swoje umiejętności zaprezentował Daniel Iwanek, mistrz świata w karate tradycyjnym, który dał się poznać jako człowiek z olbrzymią pasją. W czerwcu 2011 r. gościliśmy z kolei byłego boksera Piotra Osiaka i dziennikarza sportowego Andrzeja Kwieka.

W tym roku szkolnym wygraliśmy również plebiscyt Kuriera Lubelskiego na Najsympatyczniejszą Klasę Maturalną. Ten zaszczytny tytuł przypadł klasie III D, której wychowawczynią była mgr Małgorzata Kapica. W nagrodę jej podopieczni pojechali na dwudniową wycieczkę do Krakowa i Bochni.

A nauczyciele pracowali nawet w ferie, bo 2011 r. był pierwszym, w którym gimnazjaliści mogli spędzić czas wolny w naszej szkole w ramach zajęć „Ferie z Harrym Licealistą”.

Rok szkolny 2010/2011 zakończył się dla nas w bardzo miły sposób, bo nasza szkoła otrzymała od Kuratorium Oświaty w Lublinie zaszczytny tytuł „Szkoły Dobrych Praktyk”.

W roku szkolnym 2011/2012 Zespół Szkół nr 2 wzbogacił swoją bazę sportową o kompleks boisk sportowych. Nowoczesny i jedyny w regionie profesjonalny stadion lekkoatletyczny przyczynił się do znacznego podniesienia umiejętności sportowych uczniów naszej szkoły. Znakomita bieżnia, boisko do piłki nożnej ze sztuczną trawą czy korty tenisowe – to wszystko sprawiło, że popularny „Chopin” stał się znany w całym województwie. Koszt całej inwestycji wyniósł 1,8 mln zł, a budowę boisk w większości sfinansowało starostwo powiatowe. Uroczysta inauguracja nowego kompleksu odbyła się 29 września, a swoją obecnością uświetniło ją wiele znanych osób. Gościliśmy m.in. władze powiatowe, posła Mariana Starownika czy naszych absolwentów i znanych dziennikarzy sportowych – Rafała Patyrę i Pawła Wilkowicza. Na efekty treningów na nowych boiskach nie trzeba było długo czekać. Bogumiła Nowosadzka z miejsca stała się jedną z najlepszych biegaczek w naszym regionie, a nasza sztafeta wywalczyła mistrzostwo województwa w biegach przełajowych. W końcówce roku natomiast zespół trenowany przez Marka Kitlińskiego wygrał mistrzostwo Polski w sztafetowych biegach przełajowych. W decydujących zawodach w Łodzi lubartowianki wyprzedziły o blisko pół minuty reprezentantki Gryfina.

Nie brakowało również sukcesów naukowych. Konrad Kowalak został laureatem Konkursu Archimedes, a Maciej Wójtowicz finalistą XXXVIII Ogólnopolskiej Olimpiady Historycznej. Ten ostatni również zajął 7 miejsce w Ogólnopolskim Konkursie „Polska Piastów”. Z kolei Kinga Marzec otrzymała wyróżnienie w ogólnopolskim konkursie „W kalejdoskopie pamięci – Polska i Polacy w latach 1939-1989”. Mateusz Cur został zwycięzcą Szóstego Konkursu Dziekana o Indeks Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego.

Nasza szkoła coraz mocniej otwierała się na współpracę międzynarodową. W październiku 2011 r. przyjmowaliśmy Litwinów w ramach Polsko-Litewskiego Funduszu Wymiany Młodzieży. Odwiedzili nas również goście z Indonezji i Gruzji.

Po raz kolejny nasi uczniowie zdominowali konkurs Kuriera Lubelskiego na najsympatyczniejszą klasę maturalną. Tym razem ten tytuł przypadł klasie III E, która w nagrodę pojechała na wycieczkę do Francji.

Na koniec warto również wspomnieć o projekcie „Nowoczesna Edukacja dla Wszystkich”, w którym Zespół Szkół nr 2 brał aktywny udział. Tym programem zostało objętych aż 389 uczniów z I Liceum Ogólnokształcącego. Na potrzeby projektu dokonano również zakupu urządzeń multimedialnych i pomocy dydaktycznych na kwotę ponad 350 tys. zł.

Rok szkolny 2012/2013 rozpoczął się od znacznego powiększenia oferty naszej szkoły. W ramach Zespołu Szkół nr 2 zaczęło funkcjonować Gimnazjum Sportowe. Szkoła została założona już ponad rok wcześniej, ale pierwszy nabór został odłożony właśnie do roku szkolnego 2012/2013. Pierwszym uczniami zaopiekowała się mgr Jolanta Malczewska. Jak się szybko okazało była to znakomita decyzja władz powiatu, bo młodzież Gimnazjum Sportowego niejednokrotnie zajmowała wysokie miejsca w rywalizacji sportowej na poziomie województwa.

W tym okresie miały miejsce również kolejne zagraniczne podróże naszej młodzieży. W ramach programu Comenius nasi uczniowie wyjechali na Węgry, gdzie spotkali się z miejscową młodzieżą, a także przedstawicielami Bułgarii, Norwegii, Rumunii, Włoch i Turcji. W marcu z kolei nasza młodzież wybrała się do Włoch, a na przełomie kwietnia i maja do Portugalii

W listopadzie 2012 r. podsumowano również program „Archimedes”. Nasza szkoła bardzo mocno zyskała na udziale w tym projekcie. Uczniowie Zespołu Szkół nr 2 mieli okazję zwiedzić sporą część Europy, a także brać udział w wielu zajęciach dodatkowych. Nie sposób również nie wspomnieć o znaczącym wzbogaceniu bazy dydaktycznej o pomoce i materiały edukacyjne na zajęcia z fizyki, chemii, biologii czy matematyki. Warto również wspomnieć o tym, że w grudniu 2012 r. zostaliśmy szkołą partnerską Instytutu Historii UMCS. W ramach współpracy z lubelską uczelnią do Zespołu Szkół nr 2 zaczęli przyjeżdżać przedstawiciele UMCS, którzy prowadzą dla uczniów wykłady.

To był również rok sukcesów naszych uczniów. W ogólnopolskim konkursie matematyczny „Alfik” wyróżnienia zdobyli Natalia Kwaśna, Krzysztof Jezior, Piotr Mazur i Konrad Kowalak. Ten ostatni odniósł zresztą więcej sukcesów. Konrad został laureatem Olimpiady o Diamentowy Indeks organizowanej prze Akademię Górniczo-Hutniczą w Krakowie. Monika Prokopiuk z kolei zdobyła nagrodę w XIII Ogólnopolskim Konkursie Recytatorskim. Jakub Piętka wygrał konkurs „Symulacja Obrad Parlamentu Europejskiego” i w nagrodę pojechał do Brukseli. Sukcesem zakończył się również udział Pawła Kaczorowskiego w I Ogólnopolski Teście Wiedzy o Administracji Publicznej, gdzie nasz uczeń zajął trzecie miejsce. Aleksandra Plichta i Klaudia Oleszek otrzymały wyróżnienia w Ogólnopolskim konkursie na felieton im. Bolesława Prusa. Nasza szkoła odebrała natomiast tytuł Lidera Innowacji.

Rok szkolny 2013/2014 to prężny okres rozwoju naszego Gimnazjum Sportowego. Przyjęliśmy aż 2 nowe klasy, co sprawiło, że na korytarzach szkolnych pojawiło się mnóstwo młodzieży. A rodzice mieli okazję do zobaczenia ich postępów chociażby w trakcie Pikniku Rodzinnego. Nasi gimnazjaliści mieli pracowity rok – odwiedzili m.in. szkółkę leśną w Lasach Kozłowieckich, a także spotkali się ze znanym z telewizji redaktorem Szczepanem Szczepłkiem. Ten drugi miting był możliwy, dzięki współpracy naszej szkoły z Instytutem Historii UMCS. Nasi gimnazjaliści wyjechali również na zajęcia Białej Szkoły w Poroninie.

Uczniowie Technikum też odnosili mnóstwo sukcesów. W styczniu 2014 r. 9 uczniów odebrało certyfikaty SEP potwierdzające nabycie kwalifikacji uprawniających do zajmowania się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci elektroenergetycznych. Było to możliwe dzięki realizacji projektu „Nauka-Praktyka-Sukces” prowadzonego przez 2 lata.

Kolejny rok szkolny rozpoczął się dla nas od wizyty gości z Hong Kongu i Rosji, którzy przeprowadzili z młodzieżą zajęcia w ramach programu AISEC. Te spotkania w kolejnych latach odbywały się już bardzo regularnie. Rok później na przykład gościliśmy przedstawicieli Azerbejdżanu i Chin. Tradycją już stała się pomoc charytatywna organizowana przez uczniów naszej szkoły. W roku szkolnym 2014/2015 szczególnie mocno wspieraliśmy malutką Julię Piskorską. Rok później z kolei nasza młodzież starała się wspomóc również Szymona Pietruszkę. Nasza szkoła brała udział też w projekcie „Korona Polskiego Wychowania – program edukacji obywatelskiej młodzieży”. W jego ramach w naszej szkole zostały przeprowadzone Szkolne Dni Społeczne, które miały miejsce zarówno w przestrzeni rzeczywistej, jak i wirtualnej.

Nie brakowało również ciekawych wyjazdów. Liczna grupa młodzieży wybrała się do Londynu. Członkowie Szkolnego Klubu Wolontariusza z kolei wzięli udział w miasteczku integracyjnym, gdzie spotkali się ludźmi z całego świata.

Tradycyjnie już nasi uczniowie odnosili mnóstwo sukcesów. Jednym z najzdolniejszych uczniów w tym okresie był Gabriel Kotliński, który został finalistą Olimpiady Języka Francuskiego. Laureatami Konkursu „Matematyka dla Technika” zostali z kolei Kacper Przychodzki i Karol Gorecki, a dwa Diamentowe indeksy AGH w Krakowie wywalczyli Konrad Lis i Natalia Kwaśna. W Ogólnopolskim Konkursie Norwidowskim sukcesy odnosili natomiast Wiktoria Różyk, Paulina Andrzejkiewicz, Milena Majewska i Jakub Wronowski. Z kolei Kazimierz Demucha został laureatem Konkursu Logicznego Myślenia. Wielki sukces odniosła również nasza placówka, która została uhonorowana tytułem Szkoła Innowacji.

W roku szkolnym 2015/2016 również mieliśmy bardzo zdolnych uczniów. Dwoje z nich, Mikołaja Skrzypczyńskiego i Karolinę Denkę, stypendium nagrodził nawet Prezes Rady Ministrów. W XV Ogólnopolskim Konkursie Plastycznym wyróżnienie zdobyła natomiast Agnieszka Wróbel. Ta sama uczennica wygrała również XI Ogólnopolski Konkurs im. C. K. Norwida, którego finał odbywał się w Krasnymstawie. Tradycyjnie już olbrzymie sukcesy święciło nasze Technikum, które w rankingu Perspektywy 2016 zajęło drugie miejsce w województwie i piętnaste w Polsce. Nasza placówka w tym roku szkolnym zdobyła kolejny już tytuł Szkoły Innowacji.

Rok szkolny 2016/2017 to okres intensywnych wyjazdów zagranicznych naszej młodzieży. Ponad 40 uczniów Gimnazjum Sportowego wyjechało zwiedzać Słowację, a młodzież z naszego Liceum pojechała do Turynu, Lwowa czy Chorwacji. Tradycyjnie również naszych uczniów docenił Prezes Rady Ministrów, który swoim stypendium nagrodził Mikołaja Skrzypczyńskiego i Iwonę Derecką. Nasza szkoła włączyła się także w Maraton Pisania Listów organizowany przez Amnesty International, a także w akcję Polskiej Akcji Humanitarnej „Studnia dla Południa”.

Na koniec warto dodać, że Radosław Gryczan, jeden z uczniów Technikum Informatycznego, w kwietniu 2017 r. wydał podręcznik dotyczący technologii webowych „Bootstrap. Tworzenie własnych stylów graficznych”. Ta pozycja odbiła się szerokim echem w świecie informatycznym.

Nie należy również zapominać, że w ostatnich latach w naszej szkole powstało wiele inicjatyw, które wzbogacają funkcjonowanie lubartowskiej społeczności. Najważniejsze z nich to:

a) Szkolny Klub Wędkarski „Robal”

Szkolny Klub Wędkarski „ROBAL” jest oficjalnym klubem wędkarskim przy Zespole Szkół Nr 2 w Lubartowie. Łączy on ludzi wspólnym zamiłowaniem do wędkarstwa sportowego i wspólną pasją. Głównym celem klubu jest propagowanie wędkarstwa w skali ogólnoszkolnej, wśród dorosłych i młodzieży, która zaczyna przygodę z wędkarstwem. Klub jest otwarty na całe środowisko wędkarskie, a nasi członkowie podchodzą do wędkarstwa w sposób czysto hobbystyczny. Członkami klubu są wędkarze którzy traktują wędkarstwo jako sport i hobby. Klubowicze łowią z pasją i dla przyjemności oraz wzajemnego poszanowania z zachowaniem współzawodnictwa sportowego. Mamy nadzieję że działalność naszego klubu, pomoże nie tylko młodzieży stawiającej pierwsze kroki w wędkarstwie ale również wytrawnym wędkarzom w rozszerzaniu ich wędkarskiej pasji.

Szkolny Klub Wędkarski rozpoczął swą działalność z początkiem roku szkolnego 2013-2014. Każdego roku w składzie klubu znajduje się od dwóch do czterech członków, nad którymi opiekę sprawuje zapalony wędkarz-nauczyciel Artur Staszek.

Nasze działania opierają się na sporadycznych spotkaniach w szkole, kiedy to poszerzamy naszą wiedzę z zakresu wiadomości wędkarskich. Przede wszystkim jednak organizujemy wyjazdy na wyprawy wędkarskie na obszarze woj. lubelskiego. W ciągu jednego semestru roku szkolnego staramy się zorganizować od 3 do 5 takich wyjazdów.

Dodatkowo co roku na wiosnę w Lubartowie na Stawie w Parku Miejskim Koło PZW Lubartów Staw zorganizuje spławikowe zawody wędkarskie dla uczniów szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych, na których regularnie zaznaczają swoją obecność członkowie Szkolnego Klubu Wędkarskiego "Robal" i przyjaciele ze szkoły.

b) Biblioteka Szkolna

W obecnej siedzibie szkoły mieści się ona od 1960 roku. Przez wiele lat biblioteki postrzegane były głównie jako miejsce, gdzie tylko wypożycza się książki. Od ponad 10 lat biblioteka poprzez podejmowanie szeregu działań udowadnia, że praca nauczyciela bibliotekarza wypożyczającego wyłącznie lektury szkolne to stereotyp. Dzięki zakupowi w 2006 roku zestawu komputerowego MOL Optivum oraz kodów i czytnika kodów, rozpoczęto elektroniczne wypożyczenia. Biblioteka szkolna dzięki programowi MOL NET + stała się dla uczniów biblioteką wirtualną.

Biblioteka to nie tylko lektury oraz komputery. To działania w sferze dydaktycznej, wychowawczej oraz opiekuńczej. Biblioteka poprzez swoje działania kształtuje zamiłowanie do literatury, rozbudza potrzeby czytelnicze. Organizowane są cyklicznie różnego rodzaju akcje i konkursy czytelnicze. Promowana jest działalność artystyczna uczniów poprzez organizowanie wystaw i wernisaży w ramach cyklu „Nasza galeria”. Szerokim echem odbiła się w 2011 roku wystawa malarstwa Jerzego Knefla, lubartowskiego lekarza, którego prace trafiły do zbiorów muzealnych i prywatnych, m. in. w Kanadzie, Francji, Szwecji i Hiszpanii.

Ważnym elementem promującym czytelnictwo oraz zamiłowanie do literatury wśród uczniów są spotkania autorskie. Biblioteka gościła w swoich progach między innymi Krzysztofa Petka, poczytnego autora książek przygodowo-sensacyjnych, dziennikarza, organizatora wypraw i szkół przetrwania oraz, dwukrotnie, Marka Danielkiewicza, poetę, regionalistę, miłośnika słowa.

Biblioteka współpracuje również z wieloma instytucjami kulturalno-oświatowymi. Wspólnie z Powiatową Biblioteką Publiczną w Lubartowie organizowana jest ogólnopolska akcja czytelnicza „Jak nie czytam, jak czytam”. W ramach współpracy zorganizowany był również cykl spotkań „ Z literaturą na Ty”. Spotkania te pokazały uczniom, że dzięki różnorodności poznawanych tekstów, można rozwijać swoje potrzeby czytelnicze, poszerzać zainteresowania i odnaleźć własne, indywidualne fascynacje lekturowe.

c) Szkolny Klub Wolontariusza – najważniejsze akcje

- kiermasze ciast

- zbiórka darów w akcji „Szlachetna Paczka”

- współpraca z Przedszkolem „Motylek”, a także Oddziałem Dziecięcym Szpitala w Lubartowie

- zbiórka książek i zabawek dla pacjentów Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Lublinie

- udział w akcji „Pomóż dzieciom przetrwać zimę”

- zbiórka darów dla domów dziecka na Ukrainie we współpracy z wolontariuszami II LO

- organizacja Dnia Dziecka na sportowo dla dzieci z przedszkola „Motylek”

- udział w akcji „Maraton pisana listów”w ramach „Tygodnia praw człowieka”

- udział w akcji „Studnia dla Południa” pod patronatem Polskiej Akcji Humanitarnej.

- udział w organizacji „Święta Roweru”

- udział w akcji „Twój Dar Serca dla Hospicjum”

d) Dyskusyjny Klub Filmowy

Działa od 2012 roku, jest więc klubem z tradycjami. Wszystko zaczęło się od pomysłu dwóch naszych uczennic – Alicji Kukier i Joanny Komsty. Początki były dość skromne, ale każdy rok przynosił nowych członków i nowe formy dzielenia się miłością do kina. Od początku działalności opiekę nad klubem sprawuje Karolina Oleksiejuk. Dziś DKF to:

- radosna, otwarta grupa kilkunastu osób

- spotykania co najmniej raz w miesiąc

- spotkania z ambitnym kinem (kino gatunkowe, autorskie, oskarowe, niszowe itp.

- ciekawe dyskusje

- nietuzinkowe spotkania (Noc Horrorów, Noc Oskarów, seanse plenerowe, czyli Oglądanie na Ścianie)

- fantastyczna atmosfera

- własne locum – gorące i ciasne, ale „z klimatem”

W naszej szkole realizowano również wiele projektów edukacyjnych. Oto najważniejsze z nich.

Dbając o podniesienie atrakcyjności i jakości kształcenia ogólnego i zawodowego oraz poprawę jego efektywności, a także wyposażenia przyszłych absolwentów szkoły w kompetencje poszukiwane na rynku pracy od 2006 roku szkoła realizuje różnorodne projekty współfinansowane z funduszy UE.

W roku szkolnym 2006/2007 i 2007/2008 nasza szkoła we współpracy z Wyższą Szkołą Ekonomii i Innowacji w Lublinie opracowała Diagnozę uwarunkowań poziomu rozwoju lokalnej oświaty dla I Liceum Ogólnokształcącego w Zespole Szkół nr 2 oraz Program Rozwoju Szkoły w ramach projektu „Nasza Szkoła. Opracowanie i wdrożenie programów rozwoju szkół Polski Wschodniej” współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Społecznego i Budżetu Państwa. Głównym celem Projektu było opracowanie i wdrożenie programów ukierunkowanych na zapewnienie uczniom możliwości wyrównywania szans edukacyjnych, zdobywanie dodatkowej wiedzy i umiejętności ułatwiających dalszą edukację i wybór ścieżki zawodowej oraz współpracę szkoły z organizacjami i społecznością lokalną na rzecz rozwoju edukacji i aktywności obywatelskiej. W ramach tego projektu opracowano i wdrożono 33 programy szczegółowe, w których uczestniczyło 960 uczniów, a zaangażowanych było 32 nauczycieli.

W grupie działań zapewniających uczniom wyrównywania szans edukacyjnych nauczyciele zrealizowali 11 programów w których uczestniczyło 370 uczniów. Były to zajęcia wyrównujące wiedzę i umiejętności z 9 przedmiotów, zajęcia terapeutyczne dla osób z dysfunkcjami np. dysleksją oraz zajęcia adaptacyjno – integracyjnych dla 225 uczniów klas pierwszych w formie jednodniowych wycieczek do Poleskiego Parku Narodowego oraz Kazimierza Dolnego i Nałęczowa.

Dla uczniów zainteresowanych zdobywaniem dodatkowej wiedzy i umiejętności w kontekście wyboru dalszej ścieżki edukacyjnej i zawodowej przygotowano 20 programów. Uczestniczyło w nich 250 uczniów. Były to: zajęcia rozwijające zainteresowania i pasje – (11 kół zainteresowań), zajęcia doskonalące umiejętności językowe i pogłębiające wiedzę o krajach z danego obszaru językowego – 2 koła języka angielskiego oraz koło języka niemieckiego oraz zajęcia wspomagające harmonijny rozwój psychofizyczny i podwyższające sprawność uczniów – 6 sekcji sportowych.

Ciekawym przedsięwzięciem był realizowany przez grupę 50 uczniów projekt edukacyjno – artystyczny „Tydzień Teatru” obejmujący przygotowanie i wystawienie przez uczniów: dwóch spektakli - „Wesele Figara” i „Czekając na Godota”, dwóch wystaw: Teatr na przestrzeni wieków  i Plakat teatralny oraz udział w warsztatach teatralnych i wycieczce do Warszawy podczas której uczniowie obejrzeli spektakl pt. Won w Teatrze Syrena, zwiedzili Bibliotekę UW i Zamek Królewski.

Efekty twarde realizacji projektu „Nasza Szkoła” to wzbogacenie bazy dydaktycznej placówki o sprzęt i pomoce dydaktyczne oraz materiały pomocnicze do realizacji programów szczegółowych na kwotę ponad 20 tys. zł.

W okresie sierpnia 2008 r. do listopada 2012 r. realizowany był projekt „ARCHIMEDES” we współpracy z Augustowskim Centrum Edukacyjnym. Głównym celem było rozwijanie uzdolnień naukowych uczniów w zakresie nauk matematyczno-przyrodniczych, wzmocnienie atrakcyjności oferty edukacyjnej szkół w perspektywie przyszłego zatrudnienia oraz dostosowanie edukacji do potrzeb rynku pracy.

Dzięki temu, że uczniowie mieli możliwość uczestnictwa w różnorodnych formach wsparcia, efekty czteroletniej realizacji tego projektu w naszym liceum były imponujące:

- 204 uczniów klas pierwszych uczestniczyło w zajęciach dodatkowych, a 163 uczniów klas drugich w zajęciach kół naukowych z matematyki, fizyki, chemii i biologii. Zrealizowano 745 godzin zajęć z tych przedmiotów,

-132 uczniów klas drugich uczestniczyło w zajęciach laboratoryjnych z fizyki i chemii na wyższych uczelniach. Były to zajęcia w Wojskowej Akademii Technicznej, Politechnice Warszawskiej oraz w Instytucie Problemów Jądrowych w Świerku,

- 9 uczniów uczestniczyło w warsztatach naukowych w Centrum Badań Jądrowych w Genewie, a 1 uczennica w wyjeździe do Francji i Czech na zajęcia warsztatowe „ Energetyka Jądrowa i Odnawialne Źródła Energii”,

- 13 uczniów brało udział w tygodniowych obozach naukowych ( 8 osób z biologii, 2 osoby z chemii, 1 osoba z fizyki i 2 z matematyki),

- 26 uczestników projektu brało udział w dwóch edycjach konkursu matematycznego organizowanego przez głównego realizatora projektu - Augustowskie Centrum Edukacyjne we współpracy z Wojskową Akademią Techniczną. Finały tych konkursów odbywały się w Wojskowej Akademii Technicznej – dwoje uczniów naszej szkoły uzyskało wyróżnienie,

- 2 uczennice z koła chemicznego brały udział w konkursie prac badawczych - przyznano im Grand Prix za prezentację pt. „Czy bez chemii można żyć? Czyli chemia w życiu codziennym. Chemik w Kuchni”.

Dzięki realizacji projektu nasza szkoła znacząco wzbogaciła swoją bazę dydaktyczną o pomoce i materiały edukacyjne na zajęcia z fizyki, chemii, biologii i matematyki (wartości 56 223,61 zł)

W roku szkolnym 2009/10 w szkole realizowany był projekt „Szkoła Równych Szans”. Uczestniczyło w nim 800 uczniów i 19 nauczycieli. Zajęcia skierowane były do uczniów uzdolnionych i zainteresowanych zdobywaniem dodatkowej wiedzy (7 kół zainteresowań), chcących aktywnie spędzać czas po lekcjach i przygotować się do udziału w zawodach i konkursach sportowych (6 kół szkolnego klubu sportowego), a także zajęcia wyrównawcze dla uczniów z trudności w opanowaniu podstawowych wiadomości i umiejętności z zakresu matematyki i geografii. Dodatkowym atutem tego projektu były warsztaty z doradztwa zawodowego realizowane w 29 klasach. W każdej klasie przeprowadzono 5 godzin warsztatów. Uczniowie poszerzyli wiedzę na temat rynku pracy, nabyli umiejętności praktyczne w zakresie pisania dokumentów aplikacyjnych, wypełniania formularzy oraz określania własnych słabych i mocnych stron.

W okresie od dnia 1 września 2011 r. do 30 czerwca 2012 r. realizowany był w naszej szkole projekt pn. „Nowoczesna Edukacja Dla Wszystkich” współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. Projekt skierowany był do uczniów liceum ogólnokształcącego trzech szkół dla których organem prowadzącym jest Powiat Lubartowski: Zespołu Szkół nr 2 w Lubartowie, Zespołu Szkół w Kocku i Zespołu Szkół w Ostrowie Lubelskim. Celem głównym było przyczynienie się do kompleksowego rozwoju intelektualnego i osobowościowego uczniów poprzez rozszerzenie oferty edukacyjnej szkół oraz wykorzystanie w pracy z uczniami nowoczesnych technologii. Wsparciem objęto 529 uczniów, w tym 389 uczniów z naszej szkoły.

W ramach Projektu realizowane były zajęcia pozalekcyjne ukierunkowane na wyrównywanie szans edukacyjnych oraz rozwijanie i wzmacnianie kompetencji kluczowych uczniów, a także zajęcia w ramach Szkolnego Ośrodka Kariery (doradztwo edukacyjno-zawodowe, indywidualne spotkania z psychologiem dla uczniów mających problemy w nauce i zajęcia „Techniki pamięciowe i techniki uczenia się”). Uczniowie zdobywali wiedzę i umiejętności związane z aktywnym, świadomym i racjonalnym planowaniem własnej ścieżki kariery w oparciu o dobrą znajomość siebie i swoich predyspozycji.

Bardzo dużym zainteresowaniem cieszyły się zajęcia przygotowujące do międzynarodowego egzaminu TELC z języka angielskiego. Egzamin przeprowadzony został przez firmę o statusie Centrum Egzaminacyjnego. Wydano 124 certyfikaty TELC. Uczestnicy projektu mieli także możliwość poznawania w sposób innowacyjny i nowatorski zjawisk fizycznych i chemicznych poprzez udział w wyjazdach studyjnych do Instytutu Fizyki i na Wydział Chemii UMCS w Lublinie i Centrum Nauki Kopernik w Warszawie.

Na potrzeby realizacji projektu udostępniono wszystkim uczniom platformę e-learningową oraz dokonano zakupu wielu urządzeń multimedialnych i pomocy dydaktycznych dla wszystkich placówek na kwotę ponad 350 tyś. zł.

Przez cztery lata (2009-2013) w szkole realizowany był projekt „Młodzieżowe Uniwersytety Matematyczne” w partnerstwie  z Uniwersytetem Rzeszowskim, Uniwersytetem Jagiellońskim i Państwową Wyższą Szkołą Zawodową w Chełmie. Głównym założeniem projektu było podniesienie kompetencji matematycznych uczniów rozpoczynających naukę. Zrealizowano dwa programy: 

1. Program „Matematyka nie jest trudna – uwierz w siebie” obejmujący:

- zajęcia wyrównawcze z matematyki dla uczniów słabych (po 2 godziny w tygodniu w każdym roku szkolnym),

- warsztaty matematyczne dla uczniów – prowadzone przez nauczycieli akademickich (dla każdej grupy 2 wizyty na każdy rok szkolny),

- Internetową Klasę Matematyczną, której celem było zdefiniowanie poziomu wiedzy i umiejętności uczniów posiadających braki edukacyjne w zakresie matematyki (3 razy w roku szkolnym uczniowie rozwiązywali testy sprawdzające, przygotowane i ujednolicone przez partnerskie uczelnie),

- konkursy matematyczne „Zostań Pitagorasem oraz letnie obozy matematyczne dla laureatów konkursu,

- seminaria metodyczne dla nauczycieli prowadzących zajęcia, w zakresie pracy z uczniem słabym.

2. Program „Matematyka jakiej nie znasz – poszerz swoje horyzonty” obejmujący:

- zajęcia rozszerzające dla uczniów zdolnych (po 2 godziny w tygodniu w każdym roku szkolnym),

- warsztaty matematyczne dla uczniów – prowadzone przez nauczycieli akademickich (dla każdej grupy 2 wizyty na każdy rok szkolny),

- Internetową Ekstraklasę Matematyczną, której celem było zdefiniowanie poziomu wiedzy i umiejętności uczniów wykazujących zainteresowanie matematyczne (3 razy w roku szkolnym uczniowie rozwiązywali testy sprawdzające przygotowane i ujednolicone przygotowane i ujednolicone przez partnerskie uczelnie),

- konkursy matematyczne „Zostań Euklidesem” oraz letnie obozy naukowe dla laureatów konkursu,

- seminaria metodyczne dla nauczycieli w zakresie pracy z uczniem zdolnym.

W obydwu programach wzięło udział 73 uczniów naszego liceum, a zaangażowanych było 4 nauczycieli matematyki. Uczestnicy projektu otrzymali dodatkowe wsparcie w postaci materiałów szkoleniowych i podręczników.

W roku szkolnym 2012/13 nasze liceum jako jedyne w powiecie, przystąpiło do innowacyjnego projektu edukacyjnego – „Archipelag Matematyki”, prowadzonego przez Wydział Matematyki i Nauk Informatycznych Politechniki Warszawskiej. Celem projektu było zachęcenie uczniów do nauki matematyki. Uczniowie biorący udział w projekcie (40 osób) poznawali istotę i piękno zaawansowanych twierdzeń matematycznych poprzez udział w internetowej grze „Archipelag Matematyki”. Wędrując po Archipelagu pokonywali przeszkody związane z rozwiązywaniem problemów, grali w mini-gry o zawartości matematycznej, poznawali rolę matematyki w wyjaśnianiu i rozumieniu świata oraz jej zastosowań w różnych dziedzinach.

Od 1 czerwca 2013 do 30 czerwca 2015 roku uczniowie Technikum Informatycznego korzystali z różnorodnych pozalekcyjnych zajęć dzięki realizacji projektu pn. „Nauka – Praktyka – Sukces”. Realizowany był przez LECHAA CONSULTING Sp. z o.o. w partnerstwie z nasza szkoła i RCEZ w Lubartowie. Wsparciem objęto 100 uczniów. Uczniowie brali udział w zajęciach wyrównawczych i przygotowujących do egzaminu maturalnego z matematyki, języka polskiego i angielskiego oraz pozalekcyjnych zajęciach dodatkowych ukierunkowanych na rozwijanie kompetencji kluczowych z punku widzenia kierunku kształcenia (m.in.: grafika komputerowa, sieci komputerowe, techniki multimedialne, Swish – tworzenie stron www w technologii flash).

Dodatkowo, wszyscy uczniowie zaangażowani w projekcie uczestniczyli w indywidualnych spotkaniach z doradcą zawodowym. Ich celem było opracowywanie indywidualnego planu kariery edukacyjnej i zawodowej, uwzględniającego m.in.: predyspozycje, zainteresowania, mocne i słabe strony ucznia.

Dwudziestu uczestników projektu uzyskało certyfikaty SEP potwierdzające nabycie kwalifikacje uprawniających do zajmowania się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci elektroenergetycznych.

Płatny wakacyjny staż – to kolejna forma wsparcia w tym projekcie, ciesząca się bardzo dużym zainteresowaniem wśród uczniów. W lipcu i sierpniu 2013 i 2014 r. - 50 uczniów realizowało 150 godzinny staż w 19 zakładach funkcjonujących w Lubartowie i okolicach. Oprócz uzupełniania i wzbogacania wiadomości zdobytych w szkole oraz nabywania przez uczniów doświadczeń w zawodzie technik informatyk, była to również doskonała okazja do kształtowania umiejętności interpersonalnych i poznawania zasad funkcjonowania firm.

Bardzo cenną wartością zrealizowanego projektu było wyposażenie placówki w pomoce dydaktyczne, sprzęt, oprogramowania na kwotę ponad 250 tys. zł. Pozwoliło to na nowoczesne i atrakcyjne prowadzenie procesu dydaktycznego w czasie realizacji projektu, a także po jego zakończeniu.

- W roku szkolnym 2017/18 organ prowadzący naszą placówkę - Powiat Lubartowski pozyskał kwotę ponad 6,5 mln zł (w tym ponad 5,4 mln ze środków UE) na sfinansowanie dwóch kolejnych projektów, które będą realizowane w naszym Technikum Informatycznym.

Pierwszy z nich to projekt inwestycyjny pn. „Nowoczesne centra zawodowe Powiatu Lubartowskiego, który realizowany będzie do września 2018 r., a jego całkowita wartość to 3 631 782,00 zł. Projekt ma na celu poprawę warunków nauki i pracy poprzez wykonanie prac modernizacyjno - remontowych sal i pracowni przedmiotowych w naszej szkole oraz doposażenie w nowoczesny sprzęt, co pozwoli zarówno nauczycielom jak i uczniom technikum w bardziej aktywny sposób realizować proces nauczania i uczenia się.

Realizacja drugiego projektu o nazwie „Nowoczesne kształcenie zawodowe w Powiecie Lubartowskim”  potrwa do końca października 2020 r. Jego głównym celem jest poprawa jakości i atrakcyjności szkolenia zawodowego i dostosowanie go do potrzeb rynku pracy poprzez wzmocnienie potencjału kadry dydaktycznej, wsparcie uczniów w zakresie uzupełniania wiedzy i zdobywania umiejętności, zwiększenie współpracy szkół z pracodawcami oraz doposażenie pracowni zawodowych. W ramach projektu wsparciem w postaci specjalistycznych zajęć i kursów oraz staży zawodowych objętych będzie 120 uczniów. Do dyspozycji uczniów będzie 10 rodzajów zajęć (sieci komputerowe z sieciowymi systemami operacyjnymi; montaż i eksploatacja komputerów osobistych oraz urządzeń peryferyjnych; programowanie w języku C/C++; realizacja dźwięku w studio i na scenie; studio filmu i grafiki; programowanie aplikacji internetowych; projektowanie, implementacja i administrowanie bazami danych we współczesnych systemach informatycznych, programowanie urządzeń aktywnych w sieciach komputerowych; tworzenie stron internetowych; kurs SEP) oraz staże. Całkowita wartość projektu 2 875 630,54 zł. Dzięki podniesieniu poziomu jakości kształcenia i dostosowanie go do potrzeb rynku pracy, nasi uczniowie będą lepiej przygotowani do podjęcia pracy zawodowej, co przełoży się na większe szanse na ich zatrudnienie.

Od lat szkoła realizuje również wiele inicjatyw w zakresie wymiany międzynarodowej młodzieży.

W latach 2009-2011 realizowane były dwa projekty w których uczestniczyło 27 uczniów i 5 nauczycieli. Był to Projekt Comenius ,,Zamki: cenne historyczne dziedzictwo" - partnerami były szkoły z Włoch, Portugalii i Turcji oraz projekt prowadzony na platformie eTwinning ,,A Wander in the World of Spices" - partnerami były szkoły z Francji, Portugalii, Rumunii, Włoch i Turcji.

W latach 2011-2013 uczniowie brali udział w wymianie w ramach Projektu Comenius ,,Europejscy nastolatkowe wypowiadają się poprzez sztukę" - naszymi partnerami były szkoły z Turcji, Włoch, Norwegii, Bułgarii, Portugalii, Węgier i Rumunii. W realizację tego projektu zaangażowanych było 70 uczniów i 10 nauczycieli z naszej szkoły.

Dwukrotnie (roku szkolnym 2010/11 i 2016/17), szkoła realizowała projekty w ramach Polsko – Litewskiego Funduszu Wymiany Młodzieży. Był to projekt „Wczoraj i Dziś - Polska i Litwa po 20 latach wolności” realizowany w partnerstwie z litewską szkołą - Romuvos Gimnasium z Siauliai oraz projekt „ECO ŚWIAT – NASZA PRZYSZŁOŚC” realizowany Klaipeda Zemyna Gymnasium z Kłajpedy. W wymianie uczestniczyło 40 uczniów, w tym 20 ze szkół litewskich oraz 16 nauczycieli.

Głównym celem zainicjowanej współpracy był dialog międzykulturowy, promowanie postawy tolerancji, rozwijanie przyjaznych stosunków poprzez inspirowanie młodych ludzi do wspólnych działań. Były one doskonałą okazją do odkrywania dziedzictwa kulturowego i historycznego krajów, kształtowania świadomości ekologicznej i historycznej, uczenia się zasad współpracy w międzynarodowych zespołach oraz doskonalenia kompetencji językowych.

W roku szkolnym 2017/2018 kończy się dwuletnia realizacja projektu Erasmus+ pt. BookPals@eu. Nasi uczniowie realizują to przedsięwzięcie wspólnie z rówieśnikami z Chorwacji (koordynator), Węgier, Cypru, Turcji i Portugalii. Projekt ma na celu popularyzację czytelnictwa oraz poprawę umiejętności czytania i pracy z tekstem. Zorganizowano spotkania uczniów i nauczycieli w Polsce, Portugalii, Chorwacji i na Węgrzech. Uczniowie pisali recenzje książek, przygotowali inscenizację sztuki, prowadzili korespondencję w języku angielskim oraz uczestniczyli w video konferencjach i konkursach czytelniczych. Zorganizowano też wiele warsztatów metodycznych dla nauczycieli.

We wrześniu 2017 r. rozpoczęliśmy realizację dwuletniego Projektu Erasmus+ pt. Eureka Uczestniczą w nim szkoły z Włoch (koordynator), Danii i Niemiec. Projekt ma pomóc uczniom odnaleźć się na rynku pracy. Ma także na celu rozwijanie ich kreatywności i ducha przedsiębiorczości. Uczniowie uczestniczą w spotkaniach projektowych, podczas których zwiedzają różne miejsca pracy, uczestniczą w warsztatach oraz zwiedzają miasta, w których spotkania się odbywają.

Od 2006 roku w ramach realizowanych projektów w różnych formach wsparcia wzięło udział około 3000 uczniów naszej szkoły i przeznaczono na te działania około 4 mln złotych.

Tradycją naszej szkoły stały się coroczne wyjazdy integracyjne, które odbywają się we wrześniu w Muzeum Zamoyskich w Kozłówce. Oprócz gier i zabaw uczniowie mają okazję posilić się smaczną kiełbaską z ogniska, a także odtańczyć belgijkę, która stała się nieformalnym hymnem naszej szkoły. Nasza młodzież ma okazję również poznać praktycznie cały świat w ramach wielu wycieczek zagranicznych. Nastolatkowie odwiedzili m.in. Budapeszt, Hiszpanię, Maltę, Wyspy Kanaryjskie, Londyn, Grecję, Niemcy, Czechach oraz Stany Zjednoczone.

Ostatnie lata to również częste spotkania z Absolwentami Zespołu Szkół nr 2. W mury naszej placówki zawitali m.in. jurorka znanego telewizyjnego show Top Model Katarzyna Sokołowska, Rafał Czerski, prof. dr hab. Mariusz Mazur, Michał Jukowski, Janek Obroślak ze swoim zespołem muzyczny Moow Mi Janek, Daniel Dziubicki (dziennikarz i komentator sportowy Eurosportu). Otrzymaliśmy też pozdrowienia z przestworzy od por. Grzegorza Wójtowicza

Nasza młodzież rozwija swoje liczne pasje i zainteresowania. Jedną z nich jest malarstwo, a najbardziej utalentowane uczennice i uczniowie mieli okazję zaprezentować swoje prace na wernisażach w szkolnej bibliotece. Odnosimy także mnóstwo sukcesów sportowych, o czym świadczy fakt, że regularnie jesteśmy w czołówce Licealiady, a w 2022 r. zajęliśmy pierwsze miejsce w województwie. Tradycją szkoły stały się też konkursy o zasięgu powiatowym – matematyczny czy Konkurs Recytatorski im. Zbigniew Herberta.

Mieliśmy również wiele sukcesów naukowych. Najważniejsze z nich osiągnęli

•

Dariusz Sokołowski – awans do etapu finałowego Olimpiady Historycznej, finalista XI edycji Ogólnopolskiej Olimpiady Przedmiotowej „Losy Żołnierza i Dzieje Oręża Polskiego” (2018 r.)

•

Daniel Górny – finalista Olimpiady Solidarności (2018 r.)

•

Dariusz Sokołowski – etap centralny Olimpiady Wiedzy o Polsce i Świecie Współczesnym (2019 r.)

•

Izabela Misztal – laureatka Olimpiady Wiedzy o Filmie i Komunikacji Społecznej (2019 r.)

•

Szymon Kucharuk – laureat Olimpiady Solidarności (2019 r.)

•

Zuzanna Guz – laureatka XXII Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego (2022 r.)

W roku szkolnym 2017/2018 podpisaliśmy umowę o współpracy ze Szkołą Główną Handlową w Warszawie. „Chopin” znalazł się w gronie 8 liceów z całego kraju, które przystąpiły do programu „Klasa akademicka SGH”. Jesteśmy również szkołą współpracującą z Wojskową Akademią Techniczną w Warszawie i Lotniczą Akademią Wojskową w Dęblinie.

Nasza młodzież angażuje się w liczne akcje, które mają miejsce nie tylko w szkole, ale również w środowisku lokalnym, np. akcje charytatywne, Szlachetna Paczka, Maraton Pisania Listów Amnesty International, Twój Dar Serca dla Hospicjum, akcja Komórkomania czy pomoc Ukrainie. Byliśmy obecni również w telewizji nagrywając kilka odcinków Koła Fortuny, a także mieliśmy okazję uczestniczyć w finałowym odcinku Top Model. Cyklicznie w naszej szkole odbywa się także Światowy Tydzień Przedsiębiorczości, podczas którego młodzież może spotkać się z lokalnymi przedstawicielami biznesu. Od kilku lat bierzemy również udział w akcji „Jak nie czytam, jak czytam”, a także w Narodowym Czytaniu. Jesteśmy również stałym uczestnikiem programu Zwolnieni z Teorii, w którym młodzież realizuje swoje projekty społeczne na rzecz działając w zespołach. W 2022 r. nasi uczniowie zostali nawet finalistami Olimpiady Zwolnieni z Teorii.

Od lat jesteśmy również uwzględniani w prestiżowym rankingu Perspektywy. Szczególnie wysoko plasuje się w nim Technikum Zawodowe, które regularnie otrzymuje złote tarcze. W 2019 r. zostaliśmy zwycięzcami VII edycji Projektu Innowacyjna Szkoła. Otrzymaliśmy również statuetki dla Najaktywniejszej Szkoły w Polsce w projekcie Otwarta Firma.

Warto też wspomnieć o prestiżowych wyróżnieniach dla naszych nauczycieli. Wyjątkowym osiągnięciem było uhonorowanie w roku szkolnym 2022/2023 Pani mgr Małgorzaty Sabat tytułem Profesora Oświaty.

Nas także dotknęły problemy i wydarzenia światowe. W marcu 2020 r. w Polsce zaczęła się pandemia koronawirusa. Nasza szkoła znakomicie poradziła sobie z nowymi wyzwaniami, jakimi była nauka zdalna oraz kontakt z uczniami przez łącza internetowe. Nasi pedagodzy sumiennie prowadzili kolejne zajęcia nie zważając na trudności techniczne. Był to ciężki czas dla całej społeczności, ale dzięki zaangażowaniu młodzieży oraz nauczycieli udało nam się go szczęśliwie przetrwać.

W lutym 2022 r. rozpoczęła się z kolei rosyjska agresja na Ukrainę. Ten konflikt spowodował falę migracji, która nie ominęła również naszej szkoły. Naukę w murach naszej placówki rozpoczęli uczniowie z Ukrainy, którzy spotkali się tu z życzliwym przyjęciem.

Ostatnie lata był to również okres zmian w kadrze zarządzającej naszą szkołą. W sierpniu 2021 r. swoją kadencję na stanowisku Dyrektora Zespołu Szkół nr 2 zakończyła Pani Anna Wójtowicz. W jej miejsce osobą pełniącą obowiązki Dyrektora został pan Zbigniew Sajda. Ten doświadczony pedagog od 2008 r. pełnił w popularnym „Chopinie” funkcję wicedyrektora. W tym czasie odznaczał się olbrzymim zaangażowaniem w sprawy szkolne, a także doskonałą znajomością środowiska uczniowskiego.

W czerwcu 2022 r. odbył się konkurs na stanowisko Dyrektora Zespołu Szkół nr 2. Jego zwycięzcą został Pan Sławomir Zdunek. Nie zdążył on jednak przejąć obowiązków, ponieważ tragicznie zmarł kilka tygodni później. W tej sytuacji Organ Prowadzący Szkołę powierzył obowiązki Dyrektora na kolejny rok szkolny ponownie Panu Zbigniewowi Sajdzie.

Mamy nadzieję, że kolejne lata będą dla Zespołu Szkół nr 2 im. Księcia Pawła Karola Sanguszki równie owocne w sukcesy...

Pod tym linkiem znajdą Państwo wywiad, w którym dowiedzą się jak Naszą Szkołę wspominają Dyrektorzy, którzy zarządzali Zespołem Szkół nr 2 w XX w i XX w.

Nasza szkoła oczami naszych dyrektorów