27 kwietnia 2018 roku po raz kolejny Zespół Szkół nr 2 im. Księcia Pawła Karola Sanguszki w Lubartowie może pochwalić się nowymi absolwentami, osobami o silnych charakterach i pięknych osobowościach.
Choć zabrzmi to dość banalnie, to właśnie te trzy lata nas ukształtowały, sprawiły, że dzisiaj nie boimy się wybrać w dalszą wędrówkę. Wiemy, że wystarczy założyć wygodne buty, bo czeka nas długa, momentami trudna, ale warta wysiłku podróż.
Jeśli chodzi o liczby, to:
- na świadectwach 19 osób zawidniał czerwony pasek (aż w 11 przypadkach była to średnia powyżej 5.0),
- najwyższą średnią ocen osiągnęła Iwona Derecka z klasy IIIc (średnia 5,67),
- samorząd uczniowski stracił 6 wybitnych jednostek, które przez kilka lat godnie reprezentowały szkolną społeczność,
- 6 absolwentek pomagało w organizacji akcji #LubelskaKomórkomania,
- Certyfikaty CISCO uzyskali dwaj abiturienci z technikum informatycznego ( Filip Piskorski i Paweł Kowalczyk),
- poczet sztandarowy opuszcza 4 absolwentów,
- „Chopina” opuszcza aż 35 ambitnych sportowców,
- Szkolny Klub Wolontariusza musiał pożegnać 13 osób o wielkich sercach.
Można powiedzieć, że są to tylko liczby, jednak świadczą o wyjątkowości tego rocznika. Bo swoimi działaniami udowadnialiśmy, że szkołę tworzą ludzie, nie mury.
Choć jako absolwentki podczas swojego przemówienia nie chciałyśmy dziękować, to jednak jeszcze raz warto podkreślić rolę dyrekcji, nauczycieli, wszystkich pracowników szkoły, młodszych, ale też starszych kolegów i koleżanek. To z wami przez trzy lata mogliśmy tworzyć coś pięknego i budować wspomnienia, które w najtrudniejszych momentach życia będą nas uskrzydlać.
Podczas uroczystości ciepłe słowa mogliśmy usłyszeć od pani dyrektor Anny Wójtowicz, Starosty Lubartowskiego Fryderyka Puły, przewodniczącego Rady Rodziców Sławomira Grzechnika i wychowawcy Beaty Cieślak. I to nie były słowa bez znaczenia. Bo słowa kryją w sobie ogromną moc, mogą burzyć, ale też budować. Jesteśmy wdzięczni, że wasze słowa zawsze budowały w nas odwagę i mądrą nieustępliwość, nadzieję, by śmiało patrzeć przed siebie i nigdy się nie poddawać.
Po raz ostatni dziękuję, że przez te trzy lata pokazaliście nam, że jesteśmy warci zdecydowanie więcej, że możemy kochać o wiele bardziej. Dzięki wam możemy powiedzieć, że „ZS2” stało się naszym domem, a przecież do domu zawsze się wraca.
W imieniu abiturientów, po raz ostatni…
Iwona Derecka
               
|