Na świecie żyje z HIV blisko 37 mln osób. To liczba zbliżona do liczebności populacji Polski. Światowy Dzień AIDS, obchodzony 1 grudnia, został ustanowiony przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 1988 roku, by zwrócić uwagę świata na problemy wynikające z epidemii HIV/AIDS. Symbolem solidarności z osobami żyjącymi z HIV i AIDS i ich bliskimi jest Czerwona Kokardka – nieodłączny element obchodów Światowego Dnia AIDS.
Tegoroczne hasło UNAIDS, ONZ-owskiego programu na rzecz walki z epidemią, brzmi: (w wolnym tłumaczeniu) „Ręce w górę za profilaktyką HIV” („Hands up for "HIVprevention”).
Po trzydziestu latach od wykrycia w Polsce pierwszego zakażenia szacuje się, że nawet 35 tys. osób żyje z HIV, a blisko co druga o tym nie wie i może nieświadomie zakażać. Według danych Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny od wdrożenia badań w 1985 r. do 31 sierpnia 2016 r. zakażenie HIV stwierdzono u 20.756 osób, odnotowano 3.408 zachorowań na AIDS, a 1.348 chorych zmarło.
Obecność Kokardki w sferze publicznej podczas obchodów Światowego Dnia AIDS przypomina, że osoby żyjące z HIV są pełnoprawnymi członkami społeczeństwa i powinny mieć możliwość życia i pracy w swoim środowisku, pamiętając równocześnie o obowiązku ochrony innych przed zakażeniem. Epidemia HIV to problem wciąż aktualny. Warto działać na rzecz jego rozwiązania także przez pozostałe dni w roku – poznając i upowszechniając informacje na temat HIV/AIDS, sposobów ograniczania ryzyka zakażenia, testując się
w kierunku HIV, działając bez uprzedzeń w życiu prywatnym i zawodowym oraz solidaryzując się z osobami, które cierpią z tego powodu.
Celem tegorocznej kampanii jest zwiększenie świadomości dotyczącej zakażeń wirusem HIV wśród młodzieży oraz osób dorosłych oraz umożliwienie bezpłatnego i anonimowego wykonania testu diagnostycznego w kierunku HIV jak największej liczbie osób. Lepiej jest wykonać test i poznać swój status serologiczny, niż żyć z HIV nie wiedząc o tym. Dzięki regularnie przyjmowanym lekom osoby zakażone mogą mieć dobrą jakość życia i mieć zdrowe dzieci. Osoba, która wie, że jest zakażona HIV, ma szansę zadbać o zdrowie swoje i swoich bliskich.
Nasza szkoła po raz kolejny włączyła się w tą Ogólnopolską Kampanię. W związku z tym grupa uczniów naszego Technikum wraz z opiekunem, panem Jakubem Dubą, przygotowała na stronie szkoły oraz facebooke'u internetową kampanię mającą na celu podniesienie poziomu wiedzy na temat HIV i AIDS wśród społeczności szkolnej. W związku z tym przygotowano prezentację multimedialną oraz opublikowano materiały profilaktyczne na czele ze spotem reklamowym.
Zachęcamy do włączenia się do obchodów Światowego Dnia AIDS 1 grudnia, przypinając do ubrania Czerwoną Kokardkę i zamieszczając ją na stronach internetowych lub profilach społecznościowych. Akcja jest częścią kampanii „Coś was łączy? Zrób test na HIV”, realizowanej przez Krajowe Centrum ds. AIDS, agendę Ministra Zdrowia.
Zakażenia HIV dotykają przede wszystkim osób młodych, a rozprzestrzeniają się głównie poprzez kontakty seksualne. Mimo pozornie coraz większej wiedzy nt. HIV/AIDS, brakuje świadomości, że problem HIV/AIDS może dotyczyć każdego z nas.
HIV jest dla niektórych Polaków nadal tematem tabu. Wiele osób niesłusznie uważa też, że ten problem ich nie dotyczy, przez co o swoim zakażeniu dowiadują się zbyt późno, nawet w fazie AIDS. Co roku w naszym kraju rodzą się również dzieci zakażone tym groźnym wirusem. Można temu jednak zapobiec – wystarczy jedynie, żeby przyszła mama wykonała w czasie ciąży test w kierunku HIV i poddała się odpowiedniemu leczeniu, gdyby ten test okazał się pozytywny.
Kampania została objęta patronatem honorowym przez Ministerstwo Zdrowia, Państwową Inspekcję Sanitarną, Polskie Towarzystwo Naukowe AIDS.
Patronat medialny nad tegoroczną kampanią objęła Telewizja Polska (TVP 2).
Zobacz prezentację multimedialną
Co warto wiedzieć o HIV i AIDS?
To warto wiedzieć o HIV
Zakażenie HIV oznacza, że w organizmie człowieka znajduje się wirus nabytego niedoboru (upośledzenia) odporności. Wirus mnoży się i niszczy układ odpornościowy zakażonej osoby, który po pewnym czasie przestaje chronić organizm przed chorobami. Zakażenie HIV nie daje charakterystycznych objawów. Jeśli nie zrobi się testu diagnostycznego można nawet przez 10-12 lat nie wiedzieć o tym, że uległo się zakażeniu. Osoba, która nie wie, że żyje z HIV, może zachorować na AIDS. Może też zakażać innych.
To warto wiedzieć o AIDS
Nieleczone zakażenie HIV prowadzi do rozwoju AIDS, czyli zespołu nabytego niedoboru (upośledzenia) odporności. AIDS to końcowy etap NIELECZONEGO zakażenia HIV. To zespół chorób atakujących osoby zakażone HIV. Zaliczamy do niego różne infekcje i typy nowotworów. AIDS występuje po wielu latach trwania infekcji HIV u osób, które o swoim zakażeniu nie wiedzą. Osoby, które wiedzą o swoim zakażeniu objęte są nowoczesną terapią antyretrowirusową, która zapobiega wystąpieniu AIDS. Warto się testować!
Jak może dojść do zakażenia HIV?
HIV przenosi się 3 drogami:- przez kontakty seksualne – udowodniono, że prezerwatywa znacznie zmniejsza ryzyko zakażenia HIV, jeśli m.in. są spełnione następujące warunki: jest dobrej jakości, została właściwie założona, jest od początku do końca stosunku na swoim miejscu, nie pękła i nie zsunęła się;
- przez krew – gdy zakażona krew dostanie się na skórę, która jest uszkodzona, na błonę śluzową np. do oka, nosa, jamy ustnej, na narządy płciowe lub zostanie wstrzyknięta podczas używania wspólnych z innymi igieł i strzykawek np. do podawania środków odurzających, anabolików w zastrzykach;
- podczas ciąży, porodu lub karmienia piersią z zakażonej HIV matki na jej dziecko – dlatego kobiety planujące ciążę lub będące w ciąży powinny wykonać test w kierunku HIV (ginekolog ma obowiązek zaproponować to badanie), test powinien też zrobić przyszły ojciec.
Dlaczego warto zrobić test na HIV?
Lepiej jest wykonać test i poznać swój status serologiczny, niż żyć z HIV nie wiedząc o tym.
Dzięki regularnie przyjmowanym lekom osoby zakażone HIV mogą żyć podobnie długo, jak ludzie niezakażeni, mogą też prowadzić podobny tryb życia, mieć dzieci, pracować. Osoba, która wie, że jest zakażona HIV, ma szansę zadbać o zdrowie swoje i swoich bliskich, uchronić się przed rozwinięciem pełnoobjawowego AIDS.
Jeśli przyszli rodzice wiedzą o zakażeniu, mogą uchronić przed nim dziecko. Od kilku lat obowiązują przepisy, zgodnie z którymi lekarz ginekolog ma obowiązek zaproponować pacjentce będącej w ciąży dwukrotne badanie w kierunku HIV. Dla kobiet korzystających z opieki finansowanej przez NFZ jest ono bezpłatne. Przyszły tata może wykonać test bezpłatnie i anonimowo w punkcie konsultacyjno-diagnostycznym (PKD).
Kto powinien zrobić test na HIV?
Test w kierunku HIV powinien wykonać każdy, kto:
- kiedykolwiek miał kontakt seksualny przynajmniej z jedną osobą, która:
-
- nie wykonała testu w kierunku HIV i nie wie, czy jest zakażona czy nie,
- jest zakażona HIV, a kontakt odbył się bez prezerwatywy lub uległa ona uszkodzeniu,
- miała wielu partnerów/wiele partnerek seksualnych,
- przyjmowała narkotyki w zastrzykach,
- podczas kontaktów seksualnych nie stosował zawsze prezerwatyw (w tym podczas kontaktów oralnych),
- przebył chorobę przenoszoną drogą płciową,
- przyjmował jakąkolwiek substancję (narkotyki, anaboliki) w iniekcjach i używał do tego sprzętu, z którego korzystały inne osoby,
- wykonywał np. tatuaż lub piercing (kolczykowanie) przy użyciu niesterylnego sprzętu,
- miał kontakt z cudzą krwią, która znalazła się na uszkodzonej skórze lub błonach śluzowych,
- stracił kiedykolwiek kontrolę nad swoim zachowaniem (pod wpływem alkoholu, narkotyków lub innych środków zmieniających świadomość) i mógł znaleźć się w opisanych powyżej sytuacjach.
Wchodząc w nowy związek warto razem z partnerem/partnerką wykonać test na HIV (nawet jeśli zna się tę osobę bardzo dobrze). Wykonanie testu to jedyny sposób sprawdzenia, czy ktoś nie jest zakażony HIV.
Gdzie i jak wykonuje się test diagnostyczny?
Gdzie warto zrobić test?
Test, bezpłatnie, bez skierowania i anonimowo, można zrobić w jednym z punktów konsultacyjno-diagnostycznych (PKD). Adresy i godziny pracy punktów są dostępne poniżej.
Badając się w punkcie konsultacyjno-diagnostycznym zachowujesz anonimowość. Nie musisz podawać swojego imienia i nazwiska, czy innych danych, ani przedstawiać żadnych dokumentów. Trzeba być jednak osobą pełnoletnią. W PKD można porozmawiać z doradcą, który pomoże ustalić, czy rzeczywiście wystąpiło ryzyko zakażenia i potrzebne jest badanie. Doradca odpowie też na pytania dotyczące HIV i AIDS oraz innych chorób przenoszonych drogą płciową.
Jak wykonuje się test diagnostyczny?
Sam test (tak zwany test przesiewowy) polega na pobraniu niewielkiej ilości krwi, w której poszukuje się antygenu wirusa i przeciwciał skierowanych przeciw wirusowi. Krew jest pobierana przez pielęgniarkę zawsze przy użyciu sterylnych, jednorazowych igieł i strzykawek. Nie trzeba być na czczo. Wynik jest gotowy do odebrania – w zależności od punktu – nazajutrz lub po kilku dniach.
Co oznacza ujemny wynik testu w kierunku HIV?
Wynik ujemny (negatywny/niereaktywny) testu przesiewowego oznacza, że w badanej krwi nie znaleziono przeciwciał przeciw wirusowi HIV ani antygenu wirusa.
Jeśli przez 12 tygodni poprzedzających wykonanie testu nie było żadnych sytuacji, które mogłyby doprowadzić do zakażenia HIV, to wynik ujemny oznacza, że badana osoba nie jest zakażona HIV. Jeżeli jednak nie minęło jeszcze 12 tygodni od ostatniej ryzykownej sytuacji, to wynik nie jest pewny i należy powtórzyć badanie po tym okresie.
Co oznacza dodatni wynik testu w kierunku HIV?
Dodatni wynik testu przesiewowego
Może zdarzyć się, że niezakażona HIV osoba otrzyma wynik dodatni (pozytywny/reaktywny) w teście przesiewowym. Taka sytuacja może być spowodowana ciążą, ostrymi infekcjami wirusowymi, szczepieniami, chorobami autoimmunologicznymi i in. Dodatni wynik testu przesiewowego nie jest ostatecznym wynikiem, zawsze musi zostać sprawdzony przy pomocy testu potwierdzenia (Western blot).Takie testy wykonuje kilka specjalistycznych laboratoriów w Polsce. Nie powinno się wykonywać testu potwierdzenia bez wcześniejszego wykonania testu przesiewowego.
Dodatni wynik testu potwierdzenia
Należy niezwłocznie zgłosić się do poradni prowadzącej leczenie ARV. Rejestracja nie wymaga skierowania. Lista placówek znajduje się na stronie internetowej www.aids.gov.pl.
Osoba, u której potwierdzono zakażenie ma obowiązek poinformowania o nim swojego partnera/partnerki seksualnej. Osoby zakażone HIV podczas wszystkich kontaktów seksualnych powinny stosować prezerwatywy.
W codziennych kontaktach towarzyskich i zawodowych nie ma ryzyka przeniesienia HIV.
Zakażeniu HIV można zapobiec!
W sytuacji narażenia na zakażenie HIV, takiej jak gwałt, zakłucie igłą niewiadomego pochodzenia lub inne zdarzenie, natychmiast zgłoś się do szpitala zakaźnego prowadzącego terapię antyretrowirusową. Listę takich szpitali wraz z całodobowymi telefonami znajdziesz na stronie Krajowego Centrum ds. AIDS.
Im szybciej przyjmie się leki antyretrowirusowe (najlepiej w ciągu 2-3 godzin po zdarzeniu), tym większa szansa na uniknięcie zakażenia. Profilaktyka jest najbardziej skuteczna, jeśli zostanie wdrożona do 48 godzin od zdarzenia. Pamiętaj! Czas od zdarzenia do przyjęcia leków jest bardzo istotny!
Koszt postępowania po ekspozycji wypadkowej finansuje program zdrowotny Ministerstwa Zdrowia pn. Leczenie antyretrowirusowe osób żyjących z HIV w Polsce, a w innych sytuacjach istnieje możliwość otrzymania pełnopłatnej profilaktyki poekspozycyjnej na podstawie recepty wystawionej przez lekarza pracującego w jednym ze wskazanych szpitali. Koszt postępowania po ekspozycji zawodowej pokrywa pracodawca lub zlecający pracę.
Więcej informacji o HIV, AIDS, wykonaniu testu diagnostycznego i leczeniu znajduje się na stronie internetowej Krajowego Centrum ds. AIDS.
FAKTY I MITY
1. CZY TO PRAWDA, ŻE PROBLEM AIDS NALEŻY JUŻ DO PRZESZŁOŚCI?
NIE, to nieprawda. Na świecie każdego dnia HIV zakaża się około 6 tys. osób, a około 4,5 tys. umiera z przyczyn związanych z HIV/AIDS. W Polsce każdego roku wykrywanych jest kilkaset zakażeń HIV. To znaczy, że codziennie 2-3 osoby dowiadują się o zakażeniu.Dostępne obecnie leki antyretrowirusowe poprawiają komfort życia osób zakażonych HIV. Jednakże leczenie antyretrowirusowe musi być kontynuowane przez całe życie. Leki mają też działania uboczne. Niektóre z późnych działań ubocznych powodują zmianę wyglądu zewnętrznego, niektóre z nich mogą być także niebezpieczne dla zdrowia. Nie jest więc prawdą pogląd, że skoro są dostępne leki, to nie trzeba bać się HIV i nie trzeba stosować zabezpieczeń np. w kontaktach seksualnych.
2. CZY NAPRAWDĘ KAŻDY MOŻE ZAKAZIĆ SIĘ HIV LUB MIEĆ AIDS?
TAK. Każdy, bez względu na pochodzenie rasowe, religię lub orientację seksualną, jeśli prowadzi życie seksualne lub ma kontakt z zakażoną HIV krwią, może nabyć zakażenie. Ani płeć, ani wiek, ani wykonywany zawód czy spełniane powołanie nie chronią przed zakażeniem. Przed zakażeniem chroni znajomość dróg transmisji i stosowanie metod zmniejszających ryzyko zakażenia.3. CZY HIV PRZENOSI SIĘ PODCZAS SEKSU ORALNEGO?
Pewne ryzyko istnieje. W pierwszych latach epidemii AIDS sądzono, iż seks oralny jest bezpieczny. Obecnie wiadomo już, że pewne ryzyko istnieje: błona śluzowa jamy ustnej jest wrażliwa na zakażenie. Bardziej ryzykowne są sytuacje, w których do jamy ustnej dostaje się nasienie – zawiera ono zwykle więcej wirusa, niż wydzieliny narządów płciowych kobiety. Ryzyko zakażenia w takim kontakcie jest mniejsze, niż w przypadku kontaktu waginalnego, jednak w literaturze medycznej opisano przypadki zakażeń HIV, do których doszło w następstwie kontaktów oralnych. Kontakty oralne pociągają za sobą także ryzyko zakażenia innymi chorobami, m.in. kiłą, rzeżączką.4. CZY PREZERWATYWY NAPRAWDĘ ZMNIEJSZAJĄ RYZYKO ZAKAŻENIA HIV?
TAK. Prezerwatywa dobrej jakości, właściwie założona, używana od początku do końca kontaktu seksualnego zmniejsza ryzyko zakażenia HIV (prawie 100 proc. ochrona przed zakażeniem). Nie jest prawdą, iż prezerwatywy mają „mikropory”, przez które przedostaje się wirus i plemniki.Skuteczność prezerwatyw w zapobieganiu transmisji HIV potwierdzano wielokrotnie w badaniach prowadzonych wśród stałych par heteroseksualnych, w których jedno z partnerów było zakażone HIV, a drugie nie. W parach, które konsekwentnie używały prezerwatyw przy każdym kontakcie seksualnym, osoba niezakażona HIV pozostawała niezakażona.
5. CZY PRZYCZYNĄ AIDS NAPRAWDĘ JEST HIV?
TAK. HIV powoduje stopniowe niszczenie układu immunologicznego (odpornościowego) osoby zakażonej aż do rozwinięcia się zespołu różnych infekcji i rodzajów nowotworów, który nazywamy AIDS.Istnieje jednak niewielka grupa uczonych, głównie zajmujących się naukami podstawowymi w medycynie, a nie pacjentami, którzy negują związek przyczynowo skutkowy między HIV i AIDS. Takie poglądy do niedawna były uznawane oficjalnie w Republice Południowej Afryki. Efektem jest to, że liczba zakażeń okołoporodowych dzieci i zgonów spowodowanych AIDS rośnie w tym kraju dramatycznie. Istnieją dane mówiące, iż około 25 proc. młodych ludzi w RPA jest zakażonych HIV; częściej dotyczy to kobiet.
6. CZY MOŻLIWE JEST WYLECZENIE HIV?
NIE. Leki antyretrowirusowe nie są w stanie usunąć wirusa z organizmu osoby zakażonej, jednak hamują namnażanie się wirusa i spowalniają przebieg zakażenia.7. CZY ISTNIEJE SZCZEPIONKA CHRONIĄCA PRZED ZAKAŻENIEM HIV?
NIE. Wprawdzie badania nad szczepionką profilaktyczną trwają, jednak dotychczasowe próby nie powiodły się. Obecnie jedynym sposobem ochrony przed HIV pozostaje stosowanie w praktyce wiedzy o drogach zakażenia i sposobach zmniejszania ryzyka.8. CZY HIV MOŻE PRZETRWAĆ POZA ORGANIZMEM CZŁOWIEKA?
HIV jest wirusem, który do życia potrzebuje organizmu człowieka. Poza nim szybko ginie. Niszczą go wszelkie środki dezynfekcyjne, także woda z mydłem. Ginie w wyższych temperaturach (powyżej 56°C po kilku minutach, w 100°C – natychmiast).9. CZY TRANSFUZJA KRWI JEST BEZPIECZNA?
W krajach rozwiniętych, także w Polsce, każda porcja krwi oddanej w stacjach krwiodawstwa badana jest w kierunku zakażenia HIV. Zmniejsza to znacznie ryzyko przeniesienia zakażenia. W Polsce od 1995 r. nie stwierdzono przypadków zakażeń przez transfuzję krwi.Na początku epidemii HIV wiele osób zostało zakażonych przez krew lub preparaty krwiopochodne (np. używane w leczeniu chorych na hemofilię). W krajach rozwijających się transfuzje krwi i czynników krwiopochodnych mogą nieść za sobą ryzyko zakażenia HIV.
10. CZY BYCIE DAWCĄ KRWI JEST BEZPIECZNE?
W krajach rozwiniętych, w których używa się jednorazowego sprzętu, nie można zakazić się w ten sposób. Polska jest krajem bezpiecznym dla krwiodawców. W krajach rozwijających się może wystąpić takie ryzyko.11. CZY WIZYTA U DENTYSTY NIESIE RYZYKO ZAKAŻENIA?
Leczenie dentystyczne nie powinno nieść za sobą żadnego ryzyka pod warunkiem, że wszystkie narzędzia są sterylizowane po każdym użyciu oraz stosowane jest postępowanie chroniące przed przenoszeniem infekcji.12. CZY OSOBY ZAKAŻONE HIV MOGĄ MIEĆ DZIECI?
W przypadku pary, w której mężczyzna jest zakażony HIV również możliwe jest bezpieczne posiadanie dzieci. Plemniki nie przenoszą wirusa, który znajduje się w innych komórkach płynu nasiennego. Dokładne „wypłukanie” plemników (opracowano metody pozwalające na to) i podanie ich kobiecie chroni ją przed zakażeniem. A jeśli kobieta nie będzie zakażona HIV, dziecku nic nie grozi.
W Polsce jest już kilkanaścioro dzieci, które przyszły na świat dzięki tej procedurze. Kilka żon zakażonych HIV mężczyzn jest w ciąży – wszystkie te kobiety nie są zakażone HIV.
HIV/AIDS I SEKS
Przed zakażeniem HIV w 100 proc. chroni abstynencja seksualna. Jednakże nie jest to opcja możliwa dla wszystkich. Jeśli w życiu człowieka pojawia się seks, wówczas trzeba pamiętać, że istnieje też HIV.
Najwięcej wirusa w organizmie osoby nim zakażonej jest kolejno we krwi, w nasieniu mężczyzn i w wydzielinach narządów płciowych kobiet. Podczas kontaktu seksualnego możliwe jest przeniesienie zakażenia na partnera seksualnego.
HIV nie jest najbardziej zakaźnym wirusem, dzięki czemu nie każdy kontakt seksualny z osobą zakażoną musi skończyć się przeniesieniem zakażenia na partnera seksualnego. Wiadomo jednak, że pewne techniki seksualne są bardziej ryzykowne:
- kontakty analne (doodbytnicze) pociągają za sobą największe ryzyko zarówno dla strony „biernej”, jak i „czynnej”;
- kontakty waginalne (dopochwowe) są bardziej ryzykowne dla kobiet, niż dla mężczyzn;
- kontakty oralne nie są tak bezpieczne, jak sądzono na początku epidemii AIDS. Wiadomo już, że ryzyko z nim związane jest mniejsze, niż w przypadku kontaktów waginalnych, jednak wiadomo także, iż są one bardziej ryzykowne dla osób, których jama ustna będzie miała kontakt z nasieniem lub krwią zawierającymi wirus.
JAK MOŻNA SPRAWIĆ, ŻE SEKS BĘDZIE BEZPIECZNIEJSZY?
Jeśli oboje partnerzy są dla siebie pierwszymi w życiu partnerami seksualnymi i nie mieli innego ryzyka zakażenia lub wykonali test w kierunku HIV i otrzymali negatywne wyniki, a później są sobie wzajemnie wierni, wówczas ryzyko zakażenia HIV nie istnieje. Poza tymi wyjątkami w dobie AIDS nie ma już bezpiecznego seksu – może być tylko bezpieczniejszy.Bezpieczne są wszelkiego rodzaju kontakty intymne, w których nie dochodzi do penetracji, do kontaktu z nasieniem, wydzielinami kobiecych narządów płciowych lub z krwią. Praktyki seksualne, przy których nie dochodzi do kontaktu spermy lub krwi z błonami śluzowymi są bezpieczne. Przeniesienie HIV przez nieuszkodzoną w widoczny sposób skórę jest niemożliwe – skóra stanowi naturalną barierę chroniącą przed czynnikami chorobotwórczymi. Całowanie się nie pociąga za sobą ryzyka przeniesienia zakażenia HIV. Ślina nie jest materiałem zakaźnym.
Podczas stosunku płciowego pojawia się ryzyko zakażenia HIV. Zmniejszyć może je znacznie konsekwentne i właściwe używanie prezerwatyw.
Konsekwentne używanie prezerwatyw daje niemal 100 proc. ochronę przed zakażeniem (większą, niż daje wiele szczepionek). Zmniejsza także ryzyko przeniesienia innych zakażeń przenoszonych drogą płciową.
Skuteczność prezerwatyw, jako środka zmniejszającego ryzyko zakażenia HIV, zależy od tego, czy są one wyprodukowane z zachowaniem standardów jakości, a także od:
- konsekwentnego ich używania,
- właściwego sposobu otwarcia opakowania (niewskazane jest używanie w tym celu ostrych narzędzi, które mogłyby prezerwatywę uszkodzić),
- właściwego ich przechowywania (niebezpieczne jest, na przykład, noszenie ich w tylnej kieszeni spodni lub narażanie na duże wahania temperatury otoczenia),
- nieużywania prezerwatyw uszkodzonych lub wyglądających na stare (ważne jest sprawdzenie daty przydatności do użycia),
- założenia przed rozpoczęciem i zdjęcia dopiero po zakończeniu kontaktu seksualnego, zgodnie z załączoną instrukcją,
- użycia jednej prezerwatywy tylko jeden raz,
- nieużywania lubrykantów (środków nawilżających) zawierających tłuszcze (kremy, olejki do ciała, oleje spożywcze itp. niszczą lateks), a tylko substancji nawilżających na bazie wody (są dostępne w aptekach),
- w razie pęknięcia lub zsunięcia się prezerwatywy – jak najszybszego zastąpienia jej nową.
Tabletki antykoncepcyjne zmniejszają ryzyko zajścia w ciążę, ale w przeciwieństwie do prezerwatywy nie zapobiegają zakażeniu HIV ani innymi zakażeniami przenoszonym drogą płciową.
Przed podjęciem decyzji o rozpoczęciu życia seksualnego najlepiej wspólnie zrobić test na HIV. Anonimowy i bezpłatny test w kierunku HIV można wykonać w jednym z punktów konsultacyjno-diagnostycznych, których adresy i godziny przyjęć dostępne są tu.
DLACZEGO WARTO UŻYWAĆ PREZERWATYW W KONTAKTACH SEKSUALNYCH?
Jeśli więc dochodzi do kontaktu seksualnego z osobą, o której nie wszystko wiadomo, powinno się użyć prezerwatywy.
Każdy jest odpowiedzialny za własne bezpieczeństwo!
Dlatego jeśli istnieje przynajmniej cień niepewności, warto nalegać na użycie prezerwatywy.
Całodobowy telefon zaufania AIDS: (22) 692 82 26
Poradnia internetowa: www.aids.gov.pl
